Belki de dönüp dolaşıp sığındığın, kaçtığın bazen zorla itildiğin yer ait olduğun yerdir. Belki susayan ağaçlar değil balıklardır belki de iki cümlenin arasındaki uçurumlardır deliliğin derecesi. Belki sandığın kadar zor değildir gerçekleri okumakla hayalleri yazmak, ikisinden birini tercih etmek zorunda değilsindir. Birine düşman ya da fazla samimiyette iyi değildir belki.
Hayatımda vazgeçmeye değer fenalıktaki parçaları bulmalıyımdır. İnsanların aksine parçaları elde etmek olmamalı gittiğim yol, en azından birileri vazgeçmeli. Vazgeçmek ne kıymetli bir an. Üstelik bir de istikrarlıysan tüm uyaranlara kapamışsan gözlerini, çamuru bile parlak gösterip pazarlayan şu dünyaya göz yummuşsan işte o zaman tadından yenmez.
Evet, evet tüm dünya sizin olmalı büyük harfler hatta ünlem işareti bile. Ben küçüklüğümle mutluyum, belki biraz daha hayatın zırvalıklarını itebilirsem geri dönüşüm mucizesine, küçümsenen üzerinde düşünülmeyen ya da düşünme süresinin üç saniye olduğu olaylara daha net bakabilirim.Gerçekten bakmak. Güneşin doğuşuna bakmak gibi değil elbet (Ah ben yine gerçeklerle hayaller arasında sıkıştım sanırım. Her gerçekliği savunurken hayallerde dolaşan çocuk olmaktan hiç vazgeçmiycem.)
En başta dediğim gibi insan kayda değer şeylerden vazgeçmeli... Baş ve sonun birleşimi üretimi tüketime dçndürdü ne garip. Belki kendi cennetime ufacık bir ışık olmuşumdur.

BD 20.06.2018