Yazmak istiyorum. Belkide boşluktan, can sıkıntısından. Zaten yazmaya da canım sıkılarak başlamadım mı?
Bir konu yok. Sadece sol tarafımdan yüzüme vuran akşam güneşi var. Az önceki havayı düşününce insanın
bayram yapası geliyor. Adeta gök boşalmış, öylece yere inmişti. Pencereden bakarken afet olmasın, hayırlı
yağmurlar olsun diye dualar etmiştim. Hoş geldin güneş demeliyim, hoş geldin.

Üşenmedim yerimden kalkıp pencereden baktım. Harika bir görüntü.Yerler ağaçlar pırıl pırıl.Yağmur suları
yollardaki çukurlara dolmuş. Üstüne ince tül gibi bir yağmur serpiştiriyor. Karşımdaki parka kurulmuş koca
futbol çadırını bile unutuyorum. Üst katta oturuyorum. Çatıdan akan damla sular gözümü okşuyor. Güneşe
bakmakta zorlansam da karanlığa bakmaktan çok çok güzel. Yüzümü ve içimi ısıtıyor.

Nerden aklıma geldi bilmem..İçimi ısıtıyor deyince içimizi ısıtmayan, donduran bir manzara geldi gözümün
önüne. Adeta köpeğe sarılarak yattığı yerde köpekle bütünleşmiş çocuk.Acaba bu güzellik mi, insanın içini
acıtan bir durum mu, ne diyeceğimi bilemiyorum. Ne düşünmüşlerdir.Veya ne yapmışlardır, görüntü almak
dışında. Tv ’ de seyrederken bunu düşündüm. Çocuğu ve köpeği görüntüleyip yollarına devam ettiler mi?
Yoksa bir şey yaptılar mı çocuk adına. ( Köpeklere alıştık artık sokak ortalında görmeye) Keşke bir şeyler
yapmış olsalar.


Yazacak bir şeyler varmış demek ki.En yakınındaki güneşi görmek, sokağa bakmak gibi. Geçen gün mutfak
penceresinden dışarıyı seyrederken minik kuşlar değdi gözüme. Serçe kuşlarından küçüktü. Kuşlardan biri
beyaz bir kelebeğin ardından uçtu bir süre. O bir çiçeğe konunca döndü geri.Bir arada on kadar kuş pırpır
uçtular. Sanıyorum bunlar çalı kuşlarıydı. Kuş deyince şimdi de aklıma rüyam geldi. Erkek kardeşim on on
beş kadar serçenin bacaklarını kırmış, ölmüşler. İçlerinde can çekişenler vardı. Bu rüyam beni son derece
etkiledi. Yataktan bir süre kalkamadım. Bu kuşların ölmemesi, yaşatmak gerektiğini düşündüm.Dilerim bu
yalnız bir rüyadır gerçekleşmez dedim. Baş ağrısı içinde kaldım.

Güneş yuvasına girecek ama engelleyen bulutlar gerdi önünü. Önümüz hep aydınlık açık olsa keşke.Tül gibi
bir bulut bile germese..


22. 05. 2018 / Nazik Gülünay