Farkında mıyız bilmiyorum,çok konuştukça, anlamların anlamsızlaştığını.
Sabah akşam,ulu orta her yerde sevdiğine,eşine “aşkım,aşkım” demek,aşkı ne kadar sıradanlaştırıyor.Canım cicim aşkım ile başlayan birliktelikler bir bakıyorsunuz,saman alevi gibi iki günde sönmüş.
Aşırı doz ilaç kullanımının yarattığı etki eşiğinin yitirilmesi sonucunu doğurduğu gibi,aşırı tekrarlarda zarar veriyor.Altı boş sözlerin, ağızdan çıkanın kalbine inmediği münafığın imanı gibi tavır ve davranışlarımızla günlük yaşantımıza tesir etmediği açıktır. Dahası gayret ve fedakârlık demek olan samimiyetin yerini boş sözler almıştır.
Günümüzde yine dini ve milli değerlere işaret eden kavramların günlük tüketim lafızları haline geldiğini görmekteyiz. Son yıllarda yoğunlaşmaya başlayan lüzumlu lüzumsuz ezan ve bayrak vurgusu şimdilerde saygı duyulan kavramların neredeyse tamamının içerikleri aşındıracak bir dereceye gelmiştir. Artık yaygın yersiz kullanımdan ötürü nasıl sayın kelimesi itibar atfını çağrıştırmıyorsa bunun gibi Allah, peygamber, vatan, bayrak, millet, tekbir gibi değer yüklü kavramlar toplumumuzda sıradanlaştırılıp etkisiz hale getirilmişlerdir. “Ya Allah, Bismillah, Allahü Ekber” veya “tekbiir…” maalesef basit siyasi slogan çağrıları olmuştur.
Şehit cenazelerine gittiğimde slogan atanların apartmanlara bakıp beni gören var mı diye bakması,cep telefonu ile gülerek selfi yapması değer aşınması örneklerinden.
Dünyada emperyalist ülkelerin dilinden düşürmediği barış demokrasi insan hakları söylemlerinin çok tekrar edilmesine rağmen uygulamalarında olmadığı için bir anlamı olmadığını hepimiz iyi biliyoruz.Yıllarca “Atatürk,Atatürk” deyip arkasına sığınan bazılarının Atatürk’ü anlamamaları gibi.Sürekli tekrarlanan insani,milli,dini,ahlaki kavramların çok kullanılmasına en çok gerçek Atatürk’çülerin,gerçek dindarların,gerçek insani değerleri savunanların karşı çıkması gerekir.
Günlük hayattaki yetersizliği, özensizliği, karşılığı olmayan söylemler ile yok sayamayız. Daha da vahimi değerlerimizin ifadeleri olan kavramlar günlük çok basit hesaplarla hor kullanılarak bugünden heba edilirse boşluğu nasıl kapatacağımız konusudur. Çetin zamanlarda şiddetle ihtiyaç duyacağımız milletimizi toparlayacak söylemleri böyle giderse bulamayacağız.
Nefsine düşkün, hedonist, tüketime yönelik bir toplum dayatan sistem ahlâkî motifleri de aşındırmaktadır.Nefsine ve çıkarına uygunluk ahlak kurallarını devre dışı bırakabiliyor.
Samimiyet ve inançtan yoksun, yaygınlaşarak sürekli tekrarlanan söylemler değerlerimizi çürütüyor. Boş retorik sınır tanımıyor; inanmışlık, fedakârlık ve gayreti devreden çıkarıyor.
Gerçekten aşkımızı,vatanımızı bayrağımızı,dinimizi seviyorsak; popüler kültürün magazinleştirerek tekrarladığı değersizleştirmesine izin vermemeliyiz.
“Altın sözü demir eyler,çok konuşan beyler.”