Türkiye’nin güzel bir beldesinde yaşıyoruz. Yüzyıllardır bizim olan bu belde yer isimleriyle de Türkleşmiş. Çepni, Çöplü, Karakeçili, Bayat gibi nice güzel isimlerimiz var. Öyle bir mührümüzü vurmuşuz ki yaşadığımız yere, her şeyi ile bizim olmuş.
Bilirsiniz Türklerin Anadolu’ya girmesiyle Batılıların içine ateş düşmüş, bizi bu topraklardan çıkartmak için yapmadıkları kalamamıştı. Hiçbir zaman Türklerin bu topraklarda kalmasına istemeyen Batı alemi bu toprakların bizin olmadığını sürekli vurgulamaları da sık görülen durumdur. Ne yazık ki içinizdeki bazı insanların bilerek veya bilmeyerek Batılıların bu tezini doğrular şekilde hareket etmeleri de ilginçtir. Biz bu topraklara girdiğimizde sadece toprağın fiziksel sahibi olmamış buradaki insanların da kalbini fethederek bu toprakları vatan yapmışız. Yoksa sırf toprak zaptederek vatan olunmazdı, olunmamıştır.
Bizler Anadolu’yu vatan yaparken yer isimlerini de Türkleştirmiş atalarımız. Değiştirebildiklerini değiştirmiş, bazılarını da benzetmişler. Bunların başında da “Anadolu” geliyor. Asıl ismi “Anatolia” olan bu topraklara atalarımız Anadolu, demiş ve ismin iyice yerleşmesi için de ona güzel güzel hikayeler uydurmuşlar. Bir de bakıyorsunuz o malum zihniyet çıkıyor geriye dönüş yapıyor, bunu yaranmışlık adına yapıyor ve yaptıkları açıkça gözü topraklarımızda olanlara davetiye çıkartıyor.
Yaranmışlık mı, yoksa başka bir şey mi? Belki de turizm (!) adına yapıyorlardır. Ne kadar Türklükten çıkartırsak o kadar turist gelir hesabı ne kadar doğrudur sizce?
Aynı zihniyetin aklına gidersek oldukça yer ismi öğrenmemiz lazım.
Mesela: Uludağ’a Olympos, İznik’e Nikaia, Niksar’a Neocaesarea, Trabzon’a Trapezopolis veya Trebizont, Konya’ya İkonium, Efes’e Ephesus, Istanbul’a Constantinopolis mi diyeceğiz. Dersek ne kazancımız olacak?
Beyler onlara yaranamazsınız, bari kendi milletinize dönün ve kendi insanınıza hoş görünün. Sözümü Bakara 120. ayetle bitirmek istiyorum: “Sen onların dînine tâbî olmadıkça (uymadıkça) ne Yahudiler ve ne de Hıristiyanlar senden (asla) razı olmazlar.”