Bir şakacık sınavı
(Muzipliğim)
50-
Bazen insanın muzipliği tutar ya;
Geçenler biz iki üç arkadaş bir çay ocağı önünde oturmuş çay içerken okulları dağılmış olacak ki; oradan geçmekte olan öğrencilerden, masamıza bakmakta olan birine seslendim;çocukcağız elindeki kitapları sol koluyla bağrına basarak yaklaştı,soran gözlerle baktı;
-kaçcıncı sınıftasın güzel çocuk!
-Yedinci dedi,amca!
-Oniki,onüç olmalısın!.
-Evet,dedi ve gözlerini gözlerime dikti.Hayr ola dercesine1..
- Peki,sana bir şey soracam;geçenler yiğenime sordum, bocaladı,
uğraştı uğraştı verdiği cevaplara ‘olmadı, olmadı!..’ diyordum…
Onun küçüğü gülüyordu,o ise ağladı…!
Yandaki masalardan yaşlı biri,bardağı elinde kalakalmış;
-O ne biçim soruymuş birini güldürmüş,diğerini ağlatmış
Merakını çekmış olacak kı gözleri bizdeydi.
Çocuk da: ’ eee !..’ der gibiydi.



-Bak koçum, üç kere yedinin yarısınının arkasına bir sıfır korsak kaç olur!?
Çocukcağığz afalladı ‘ Ne,ne!..’
Soruyu yineledim…
Başını önüne eğdi;dudakları kıpır kıpırdı…Boş gözlerle bakıyor…
Hala gözü kulağı bizde olan meraklı yere bakıyor,kafasını kaşıyordu
Üç dörtsaniye geçmişti ki, dayanamayıp, hem gülüyor,hem bize bakarak;
-Yahu,ne meret soruymuş;sahiden, hem güldürecek,hem ağlatacak cinstenmiş,dedi,hala gülüyordu…
Hepimiz gülüştük…
Çocuğun hem meraklarını gidereyim,hem çocuğa bir şey öğretmiş olayım diye… Matematiksel çözümünü izah ettim…
-Haydı güle güle;başarılar evlat ,diyerek kalktım yanağından öperek uğurladım… Çünkü;mahçup durumdaydı…
Bu da böyle bir muzipliğimdi!..

Xxx