Mezarlıkta on iki gün canlı canlı yatsanız neler hissedersiniz?Ölmeden mezara koydular beni ,Çanakkale türküsünü yaşamak nasıl bir duygudur? Bir çok olay okumuş veya duymuş olmalısınız.Ancak canlı canlı içinizde kaç kişi mezarlıkta yatmıştır bilemiyorum.Ancak ben yattım,sizlerle neler hissettiğimi paylaşmak istiyorum.
Ermeni mezarlığında on iki gün,gayet konforlu geçen günler.Şırnak Uludere arası Şenoba kasabasının üst tarafında on budak köyü vardır.Meşhur Hanke kayalıklarının alt tarafında.Bu köyde korucular çok olduğu için destek olarak bizi görevlendirdiler.Yaz aylarında Hanke’nin arka tarafından Bestler dereler den saldırı olabilir diye.Köyün alt tarafında çadırları kurduk.Güvenlik amacı ile irtibat hendekleri kazarken beton bir kapak gördük.Yavaşça kapağı aralayınca mezar olduğunu anladık.Aha kral mezarı komutanım define var.Askerler tarihi mezar zannettiler.Oğlum eti’lerin çimento fabrikası mı vardı,yoksa Bizanslıların mı?Hayaller suya düştü.Bu mezar yeni içindekilerin kemikleri sağlam.Derken buna benzer beş altı mezar daha bulduk. İçindekiler farklı ama mezarlar aynı.Köye gittiğimizde Cuma namazı için, caminin eski küçük bir kiliseden çevrildiği açıktı.Eskiden burası ermeni köyü imiş.Bizde çadırları ermeni mezarlığının yanına kurmuşuz bilmeden.Çünkü hiç mezar taşı falan yoktu.
Gece oldu ben gece saat 1.5 ile 3.5 arası uyuyordum.Yattığımız yerler arazi olduğu için ya eğimli olur,ya taşlık olur pek rahat değildir.Ayrıca sivri sinek,akrep,yılan vb.rahatsız edebiliyor sık sık.Bu nedenle aklıma beton mezar geldi.Dümdüz üstüne yağmurluğu ört rahat yat.Önce içindeki kemikleri kafatasını attım.Karanlıkta gittim yattım.Yanımda telsiz ve silah vardı.Bir müddet sonra seslere uyandım.Mezarlıktan doğrulunca ayak sesleri koşarak uzaklaştı.Ne oluyor oğlum bir şey mi var deyince askerler komutanım siz misiniz ya dediler.Meğer benim yattığımı bilmiyorlarmış.Telsizin ışığını da ruhlar dolaşıyor zannetmişler.
Ertesi gün askerlere dedim diğer mezarlarda yatabilirsiniz.Rahat uyursunuz.Hiç biri korkudan yatmadı.Ancak on iki gün hiç gelen giden olmadı.Nasrettin hocanın fincancı katırları aklıma geldi,ancak bizim terörist katırları sınır bölgesinden bulunduğumuz yere gelemezdi.
Şimdi git yat deseler mecbur olmadıkça gidip yatmam.Ancak o zamanlar silah belki de bana güven veriyordu bilemiyorum.Hiç korku falan hissetmedim.Bir şeyde olmadı.Mezarlık fobisi olanlar rahat olun .Ölülerden değil,siz dirilerden korkun!