Eski notlardan mizahi anı

Kablumbağa ve Afganlı


Bugün;
17 Eylül 2001 Salı ve burası, doğa harikası saklı cennetlik Cide
Evden çktım bir ev göçü yükleniyordu.. Göçmen kuşlardan memurlardanbiri olmalı..
Esmer bulutlardan dökülen ince gözyaşı damlaları. Hayalimde hala
Afgan da yaşanan insan ve insanlık dramaları vs. vs.
Sabah kuşluk vakti saatları... Atatürk Caddesi üzerinde bir kablumbğa.

Asvalt kenarında evini yüklenmiş giden...
yaşlı mı, genç mi! bilemediğim!
Arabalar geçince korkup başını kabuğunun içine çeken, büzüşüp olduğu yerde kalan..
Ses uzaklaşınca yine başını uzatıp yol alan.. Yine sesler, yine büzüşmeler!
Titremeler! Belli ki korkuyor, canım, zavallıcağız!
Beni de bir merak bir endişe ürperti sarmış oldu.


Başında ayrılamıyor, onun o korkulu hallerini ben de yaşıyordum.
Onun da beni sezinlediğini çekingen hareketlerinden anlıyordum.
Her anlayışa göre bir şeyler anlatmak istiyordu.
Dayanamadım, sordum;
- Kimsin!! Dedi,
-Afganlıyım
-Eş mi arıyorsun, iş mi! hayal mi düş mü!
- Bu gürültüler birer uçak; birer bomba dedi, devamla
- Ben çaresiz, kimsesiz göçebe bir Afganlıyam!
- Ne oluyor dedim oralarda!
- Ne olmuyor ki!.. İnsan ve insanlık draması adına..
Yetmiyormuş gibi üç bin dört bin yıllık devasa Buda
taş yontmalarını bombalıyorlar.. İçler acısı yürekler sızısı..
- Tv. lerde izlemiştim dedim ağlamaklıydım!
Utandım yüzümü çevirdim dağa, dedim
- Böyle buyurmuş bir yandan kara cahalet bir yandan Coni Ağa!

Konuşacağımızı konuşmuştuk. Uçakları, göçleri, aklı kaçakları..
Onlara değilse de kablumbağaya yetsin gücüm bari deyip aldım
bir bahçeye salıverdim!
- Haydı dedim git aşkına..
Afganlım ağlatma beni allaşkına!..