İki şiir dostu, şiire bengisu olmuş sohbeti koyulaştırmış
Heybeliada’nın dingin atmosferinde kendimizi kaybetmiştik
Yavrum anne bende şiir yazmak istiyor demesiyle dikkatimizi ona verdik..

Kızım o vakitler 8 yaşındaydı.
Sevinmiştim annesinin yolundan gelmesine
Tamam yazabilirsin dememle
Anne ben hemen yazmak istiyorum dedi.

Yanımda kağıt kalem yok.
Doğa Deniz’in gözlerinin içine baktım.
Çantasına baktı.
Kalemi var kağıdı yok.
Kızıma çareler tükenmez dercesine
İlaç kutusunu parçalayıp kağıt vaziyetinde uzattı
Minik ellerindeki kağıt ile kalem en sevdiği oyuncağından değerliydi gözlerinde.

Bir anda anne şiirimi yazdım dedi.
Şaşırmıştık
Kağıdı bana uzattı
Gözlerinin derinde
Annem beğenecek mi yüreği kanatlanmış

Şiirini okumamla buğular içinde gölde yüzen kuğuyu gördüm
Doğa Deniz’le konuşurken dimağından yüreğinden kendini ne güzel damıtmıştı
Doğa teyzesinin karton kutusunu kurgulaması Doğa’ıyıda sevindirmişti.
Gururla Küçük Şairim deyip öptüm yavrumu
Huzurlu ve mutlu kırlara koştu.

Annem

Anneme topladım çiçek
Verdim ona kucak kucak
Masumca gülümsedi bana
Bende gülümsedim ona

Anneme yaptım bir kartondan
Elbise
Uydu bedenine
Mini mini pullar yapıştırdım
Parıl parıl parladı üzerinde

Serra

04.11.2009