Aynada baktımda yüzüme..
Ne varsa yaşadığım hayata dair,hepsi gözlerimde toplanmışlar.Sevda gibi,nefret gibi,isyan gibi.Anamın sıcak kucağı gibi,oğlumun süt kokusu gibi..
Bak yine kilitlendi kalemi.Yazacakta ne yazacak nerden başlayacak..?
Aynada baktım da yüzüme..Gördüm içimdeki o çocuğu.Onca eziyete,isyana,çekilen acıya rağmen halen ölmeyen o çocuğu..
Bir de sol tarafıma baktım.Oğlumun gözlerine ilişti gözlerim.Ne de çok benimkilere benziyordu.Ama onunkiler temiz,mahsum,pırıl pırıldı..Bir zaman benim gözlerimin baktığı gibi.
Şimdi ne görüyorum baktığım yerde..Dünüm bugünüm yarınım..Hepsi gözlerimde toplandılar yine.Bir damla gözyaşı aktı arkası gelmedi.içime akıyordu sanki köz gibi yakıyordu benliğimi..
Hayatın onca sillesini yemiş bu gözler benim gözlerimdi.
Bir ses işitti kulağım.Oğlum çağırıyordu yanıbaşımdan.
Baktım yine aynada yüzüme..Bu sefer mahsum bir pırıltı almıştı gözlerimdeki isyanın yerini..Yüreğimdeki yangın ise,yerini yavru bir kuşun tatlı çırpınışına bıraktı.Aldım oğlumu sevdim,öptüm,kokladım...İçimdeki çocuğu ise bir yaş daha küçülttüm...
HİÇ BÜYÜMEMELİYDİ İÇİMDEKİ ÇOCUK.