Hani bazen insanın sevinçten içi içine sığmaz ya,bu bazen de acıdan olur.
Öncelikle şunu vurgulamak isterim ki,ben ne şairim,ne de yazarım.
Kendimce gönül penceremden bakarak,yüreğimin sesini yazar,paylaşırım.
Bana şair yazar dediler diye sevincimden neredeyse inanacaktım olmadığımı bile bile!
Çocuk yüreğim az sevinmedi yapılan seçkilere,beğenilere,kliplere...
Bununla birlikte bir de uşşak makamında şarkı bestelendi şiirimin birine!
Yakında okunacak güzel sesin nağmelerinde.

Hayatı hep şarkılar türküler eşliğinde,şiir gibi yaşıyoruz yarın olacak bir hikaye gibi.
Şu yalan dünyada hepimizin misafir olduğumuzun bilinci içerisinde,hayata hep pozitif baktım,yüzümden gülümsememi eksik etmedim çoğu kez.
Sevdim hem de çok her şeyi herkesi canlı cansız ne varsa.
Yaşamı sevdikten sonra paylaşmanın çok güzel olduğunu fark ettim.
Başta eşim olmak üzere dost,arkadaş,hısım akraba,komşularla birlikte hep çok güzel paylaşımlarımız oldu,olacakta inşallah.

İnsanın hayatında her şey her zaman güzel gitmez.
Yoksa ne tadı olur ne de anlamı olur,her çıkışın bir de inişi olduğu gibi.
Kim diyebilir ki;ben hastalanmam,ölmem veya engelli olmam diye.
Hepimiz birer adayız bilinmezliklere ve an meselesi,iki nefes arası gibi.

Bayram öncesi öğrendiğimiz haber üzerine çok üzgün olduğumuzu söylemeden geçemeyeceğim!
Aslında rahatsızlık bile yoktu.
Kontrol amaçlı sağlam girdiğimiz hastaneden ,hasta olarak bayram izniyle çıktık.
Aldığım sonuç beni şok etti!!!
Bilip bilmediğimiz bir çok insanların,ailelerinin de yaşadığı ateş düşen evler gibi.
Günümüz yaşamında bu tür hastalıklar o kadar çok çoğaldı ki,grip sanki!

Benim dünyamdaki hem bana en çok değer veren olarak,hem de benim en değerlim,canıma can katan da desem yeri,nadide sevgili eşimin her zamanki metaneti,her türlü donanımıyla,hayata güzel ve çok yönlü bakışıyla hastalığını da esprilerle,ince nüanslarla güzel karşıladı.
Eşim hep der ki bana etrafa,herkesin sayılı kontörü var ne zaman dolarsa.
Allah’a çok şükür bu dünyada cenneti yaşadım,yine Allah izin verirse yaşamaya devam ederim kaldığı yerden ne varsa der.
Ben böyle durumlarda çocuktan farkım olmaz,sonra birden yetişkinliğim aklıma gelir durulur,gülümserim yeniden hayata.

Zor ve sancılı günler geçirdiğimiz bu günlerde bahara gebe olduğumuzu rüyam bana söyledi.
Hastaneye gideceğimiz sabah hayra yorduğum rüyamı eşime de anlattım,sizlerle de paylaşayım...

Kalabalık uzun koridorlu büyük bir binadayım.
Tanımadığım bir bey bana sizin eşiniz mahkum edilecek diyor
Ben cezaevi ne mi girecek diyorum
O da yok hayır orası cezaevi değil ama mahkum olacak diye ısrar ediyor.
Suçu ne diye soruyorum
Suçu da yok diyor
Ardı sıra ısrarla süresi ne kadar diye heyecanla bekliyorum sabırsız
O kayıtsız haliyle,vücut diliyle el ve baş hareketi ile 5-6 ay bir ay daha ekle 7 ay ve sonrası bir şey olmamış gibi diyor
Ve ben uyanıp eşimle birlikte hastaneye gidiyoruz yürek acısız.
O günden sonra zor ve sıkıntılı,uzun bir süreç başlıyor...

Arife gün çıkan tomografi sonucuyla başka yerlere metastaz yapmaması sevinci har har yanan yüreğimize su serpiyor.
Koca çınar sevinçten ağlıyor...
Çınarın kolu olan oğlu bayram diye her şeyden habersiz geliyor
Geldiğini görmese de seli hissederek set oluyor
Hava açıyor....
Bayram her zaman ki gibi güzel yaşanıyor hep birlikte!
Buradan bütün hasta olanlara,herkese Allah’tan sağlık ve şifa diliyorum.
Herkese iyi bayramlar...

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 07.10.2014