Çocuklar da bazen çok acımasızdır
Çok
İşte o cocukken acımasız olanlar büyüdüklerinde de
acımasız olurlar ..

Sevgiyle büyümedikleri için belki de
sevgiyle büyütülenleri
kıskanırlar
Çünkü özünde Sevgi vardır her şeyin ..!

’ SEVGİ ’ Katmasını çoğaltmasını bilene
Yürekler cennet dünya cehennem gelir..

..................
.........

Bir çocuk oyunudur

’ Evli evine köylü köyüne
evi olmayan sıçan deliğine ’

Neşeyle her oyun bitiminde dile düşen cıvıl cıvıl bir melodiyle
çocukların dilindeydi bu tekerleme
Genelde gün bitimi ve akşam evlere dağılışta söylenirdi

İşte o gün de oyun bitmiş Akşam yemek vaktiydi

Kücük kız sevinçle haykırdı


’ Evli evine köylü köyüne
Evi olmayan sıçan deliğine ’


Ben eve gidiyoruuuum dedi

iki koşar adım atmıştı ki
ardından bağırdı çocuk

__ Senin evin burda yok ki
Evin sandığın o ev senin gerçek evin değil.
Annen de Baban da gerçek değil ..’

İşte o anda küçük kız yere çakılmış gibi kalakaldı
oysa o küçük bedeni çakılan ayaklarından bir adım öndeydi.

Eğildi sendeledi tutunacağı hiç bir şey yoktu
sözcükler öyle fırladı ki yaydan fırlamış ok gibi
Bir anda
Yüzü koyun kapaklandı

Dizleri kanıyordu ama o farkında bile değildi acının

o küçüçük bedeninde saklı o kocaman yüreği
nasılda az evvel pırpır kanatlıydı..!
Kanatları kırıldı düştü iki yanına

Sözler kulaklarından girip beyninde yankılanıyordu
sağır eden bir uğultuydu ama sağır olmadı

Duyuyordu

iki elini götürdü kulaklarına tüm gücüyle bastırdı
ama gözyaşlarını bastıracak kuvveti yoktu ki..!
Utana utana bakındı etrafa kimler duymuştu bu sözleri başka
Kimler tanıktı acıya
sokakta ikisinden başka kimse yoktu


Sevinmelimiydi o sözleri kimse duymadı diye
Yoksa duyduğuna mı üzülmeliydi

..Durdu neden acımıyor diye düşündü dizlerini
Kan ayak bileklerine ulaştığında korktu
Ve kanı gören çocuk çoktan yok olmuştu

..............

Yüreğine yapışan bu sözü nasıl çıkaracaktı içinden
O sözleri diyemedi annesine
Annesi üzülmesin diye attı içine

işte o günden sonra hiç söylemedi



__ Evli evine köylü köyüne

___ Evli evine köylü köyüne



yıllar sonra öğrendi acı gerçeği
hiç biri onun değildi ..

Gökyüzünden her yağmur düştüğünde o sözler silinir mi diye düşünürdü


Korkuyordu havaya asılmıştıya o sözcükler
kim başını kaldırsa o sözleri gökyüzünün o kara tahtasından
okuyacakmış gibi
gelirdi ona..

........................
....................
...........

Yıllar yılları kovaladı
küçük kız büyüdü büyüdü
Yaşadıkları acılar da onunla birlikte büyüdü

Ve bir gün
bir Adam sevdi
Hani el deymedik
göz deymedik aşklar vardır ya işte tam da öyle sevdi

Anlıyacağınız Zamane aşıklarından değildi

Öyleki Seviçle


’ Yüreğim senin evin
Yüreğin benim evim ..’ Diyiverdi

İşte diye düşündü en güzel ev insanın yüreği.
Artık sahibim bende bir eve..!

Açtı yüreğinin pencerelerini
koştu içindeki çocuk
Ne yağmur dinledi ne fırtına ne kar sanki ulu çınar
Sımsıcaktı yüreğinde ki evi Avuçlarında umuttu papatyalar
Açık bıraksada kapılarını o hiç üşümedi..!
..............................

........ Bir gün
Kulaklarında o aynı sağır eden uğultuyla irkildi


Korkarak kaldırdı başını
Gözlerinden nehirler boşaldı

İşte o an yıllarca yüreğine işleyen
çocukluğunun gökyüzü kara tahtasında asılı kalan sözler


şimdi yine gökyüzünün kara tahtasından yüreğine bakıyordu
hangi yüreğin kurşun kalemi yazmıştı ..
......
...

Dudaklarından mı geldi o inilti yüreğinden mi?
Nasıl bir sesti ses bile değildi


Bu kadar ürkütücü olabilirmiydi acının sesi..!

Öylece kalakaldı kadın çocukluğunda ki gibi .


Anladı ki yürekte bile kiracıydı.



Bilemezdi
Aynı yerden kırılır yüreğin kanatları..!


Bir akşam vakti..
Gece indi..!

.........


___ ’ Evli evine köylü köyüne ’ _____


Oysa artık çocuk değillerdi.!!





Canan EREN

16.01.2018 / BALIKESİR- Erdek