Kalbim acıyor. Yalnızlığın beni bazen çok zorlandığı zamanlar yaşıyorum. Yine de hoşnutum bu halimden.

Birgün bu hayat benim için bitmeden geriye güzel birşeyler bırakmak istiyorum.

Küçük bir çocukken hep korkardım yalnız kalmaktan ama büyüyünce değişeceğine güçlendi bu hissim. Aslında her birimiz yalnız değilmiydik ?

Karanlıktan, yalnızlıktan, gök gürültüsünden, aniden çakan Şimşeklerden çocukluğumda olduğu kadar korkuyorum.

çocukça belki bunlar ama içimden yinede yazmak geldi. Kendimi bu korkulardan uzaklaştırmak için çok çaba gösterdim ama ne kadar başarabildigimi düşünürsem düşüneyim çocuk yanım aşamıyor.

Her nefis ölümü tadacak bir gün. Kabirde yalnız olmayacakmış gibi yaşıyoruz. Hep anlaşılmayı beklerken birde baktım ki yapayalnız kalmışım. Ahirete ne hazırladım? Nasıl ifade edeceğim kendimi? Hiçbir bahanemiz olamaz Yaradana.

Her seste irkilir mi insan? ben irkiliyorum!

Sevdiklerim bir bir gittiler. Kimi hayattan kimi yanımdan. Olsun. Bende birgün gideceğim dönüşü olmayan O yoldan.!


Aylin Akgün
yaşlandım artık.