Yazmak öksürük gibi, aşk gibi bir şeydir aslında. Öksürürsün. Öksürük bir sonra ki öksürüğü çağırır. Sevdiysen de çilesini de, zevkini de tatman gerekir. Yazmakta öyle. Yazmanın tiryakisi olduysan eğer yazmadan duramazsın.

Bundan üç gün evvel;

“Yazamıyor, okuyamıyor yorum yapamıyorum” dedim mealen. Sizlerden affımı istedim.

“Eee bu yazı da nereden çıktı şimdi? Naz mı yapıyorsun? Yoksa bizlerle dalga mı geçiyorsun?” Diyebilirsiniz.

Sonra da;

“Bu ne biçim başlık?” Diye de sorarsınız.

Haklısınız.

Önce başlığı anlatayım. Kıymetli dostum Suat Zobu o yazıma yaptığı yorumda:

“Olmadı. Yok, öyle, kolayca pes etmek. Sorunların olabilir, ölüm haricinde Allah geçinden versin. Çaresi olmayan ne var? Tamam yazma. Ama ara sıra sadece "Öhhhöö" de be ya. Biz dostlarını da telaşta bırakma. Dünyanın bin türlü hali var.
Ara sıra öhhhöö. O KADAR. Selam ve saygılar sevgili Dost. Sağlıklı ömürler dilerim.”

Demişti. Başlık o yorumdan kaynaklandı.

Gelelim dün akşama;


Akşam oldu gün karardı. Daha önceden demişti kış:

“Görüyorsunuz. Rüzgâr yaprak peşine düştü. Çok sürmez peşinden ben gelirim. İçinizi karartan ap ak karlarla hem de…”

Geldi işte… İlk kar yağdı.

Hanıma:

“ İki sandalye alıp geleyim. Oturalım pencerenin önüne. Beraber seyredelim sokak lambasının ışığında karın yağışını.”

Oturduk. Bir süre konuşmadan seyrettik. Daha sonra ben:

“Ne görüyorsun?”

“Kar yağıyor işte. Senin gördüğün başka bir şey mi?”

“Bak şimdi. Bence şu elektrik direği devlet. Uçuşan karlarda o devletin insanları. Bazen soldan esiyor rüzgâr sağa savruluyorlar. Sağdan esince de sola… Rüzgâr olmayınca ne kadar sakinler.
Aslında dünyanın düzeni bu değil mi? Karışmasalar insanlara sağa sola savurmasalar. Kendi halinde sakin sakin yaşasalar. Daha iyi olmaz mı?”

Hanım döndürdü başını. Acıyan gözlerle yüzüme baktı. Acı acı gülümsedi:

“Sana bir şey söyleyeyim mi bey? Biliyorum son günlerde yaşadıkların seni çok üzdü. Bu kadar hassas olma. Her şeyi kafana takma. Ne kadar huzurluydun önceleri. Giriyordun Defterine, yazıyor okuyordun. Mutluydun. Ben de rahat rahat dizilerimi izliyordum. Yine öyle yap. Yazmana, okumana devam et. Su akar yolunu bulur. Hadi şimdi git yat. Ben de dizimi izleyeyim.”

Öyle de yaptım. Gittim yattım. Sabah hanıma sordum:

“Oğlanla kız kavuştu mu?”

“Kavuşamadılar. İnşallah yeni bölümde.” Dedi.”

O şimdi yeni bölümü, bende eski huzurlu günlerimi bekliyorum.

SELAM VE SAYGIYLA…