Günümüz de iliskiler ,evkilikler saman alevine bağlı . Güvensiz insanlar olduk. Peki neden ? Ve neden uzun süren güven dolu ilişkiler azaldı.
Eşin diğer eşe hesap verme eylimi? Bu olmayinca gelen sorular dilimi.
Ne anlayamadığımız.
Sevgili ,eş ,çocuk ,bunlara nere de olduğumuz,duygularimiz hakkinda bilgi vermek ,hesap vermek midir? Sorumluluk mudur?
Önce bu ayrimi yapmalıyız.
Bir ilişki de orada ki sorumluluğu ne kadar alıyoruz. Bu sorumluluk aslinda karşımıdaki ne karşımıdır. Yoksa kendimize ve duygularımıza hayatımızda ki kişiye saygıdan mıdır?
Peki saygı sorumluluk ve güven olmayan yer de sevgi ne kada var olabilir.
Uzun süreli evlilik veya ilişkilere baktığimiz da ,tabi ki zorunluluk olarak değil. Gerçekten mutlu olanlara baktığimiz da bu çiftlerin ailelerin birbirini çok iyi tanimalarindan kaynaklandığını görürüz.
Peki nasil tanirız diğer kişiyi bize verdiği olgu ve hareketlerden.
Bize kendini tanitma anlatma yoluysa bunlar ,neden yapilanin ve hissedilenin karşında ki kişi tarafindan sormadan yapılması hesap vermek gibi görülebilir ki.
Bence bu kendini ifade etme özgürlüğü ,kendine birlikteliğe sevgiye verdiği değerdir.
Özellikle ata erkil toplluklar da erkekler hesap vermez.
Peki seven insan ,seviğinin üzulmesinden üstün tutarsa bunu ,kadin erkek fark etmez.
Anne baba olarak bile fark etmez.
Bu bizim kendimize sorumluluğumuzdur.
Biz diyebilmek için hayatlarımizı duygularimizi bir etmeksek nasıl biz olabiliriz.
Yoksa endişe, kaygı ,sorularla dolu ilişkiler,aileler üretmeye devam edecek ve toplumun bozulmasindan bahsetmeye devam edecek ama asla sorumluluk almayan bireyler olacağız.
Bir süre sonrazaten bu doğal bir yaşam olacak benden çıkıp biz olabilen aileler ,ilişkiler var edebiliriz.
Karşınızdaki de sizi taniyacak ,nere de nasil davranirsınız bilecek ve oda bir bakmışsiniz sizi anlayan ve anlatmanıza gerek kalmadan yaşadığiniz bir biz olacaksıniz.
Şimdi ne kadar sevginin ,aşkın ,birlikteliğin ,anne ya da baba olmanın sorumluluğunu alıyor.
Ve ne kadar biz olabiliyoruz.
Bir olguyu değistrmedikçe ,değişemeyiz.
Sevdiğimiz değer verdiğimiz insana olduğumuz duyguyu, hali ,yeri anlatmak bildirmek ,hesap vermek degildir.
Kendimize ,sevgimize hayatımizdakilere sorumluluğumuz ve geleceğimizi güvenle inşa etmektir.
Yarım kalan her şey bitmeye mahkudur.