Yazılan yazılar şiirler öyküler bir düşünce aşılamıyorsa düşünmeye sevk etmiyorsa, yazmanın bunca uğraşa ve emeğe ne gerek var? Beceri isteyerek şevkle yazılanlar, beceri ile düşünmenin kapısını açmadıktan sonra, okuyucuya biraz düşünerek o yazıya şiire yorum katmıyorsa ne değeri vardır? Parmakların maharetli yazmasına izin veren Yüce Allah yaz diyorsa yazan şairin yazarın çalışmasına eşlik eden okuyucu yok ise, düşünmenin aklın insana ne faydası var? İnsanı sevmeye birliktelikle yol almaya değil de, kendi çıkarı için nefsi ve şeytan dürtülerle dürtüyorsa yolda çıkarıyorsa, bunu anlatan şiirler yazılar buna engel olamıyorsa, yazmanın amacı faydası nedir? İnsandaki ham maddeyi merhameti ortaya çıkarmayan ve okuyunca merhameti hatırlamayan okuyucuya yazıların ne faydası vardır?

Edebiyat, edepli olmayı öğretir, edip yani yazarda şairde bu meşakkatli çalışma işine gönüllüdür, yapmış olduğu bu işi sevmektir. Okuyucuda okumayı düşünmeyi fikir yürütmeyi sevecektir. Şair yazar duyulan bu aşkla özveri ile kelime hecelerle hem kendini hem de insanları zenginleştirir bilgi ile onların kuşanmasını sağlar, onları köreltmez, kapalı gözü gönlü açar baktıran gördüren vardıran ettirir. Zanaatkârlık yani yazarlık şairlik her ne derseniz deyin, edebiyat edeple insanlık onurunu yükseltir, ayaklar altına kesinlikle almaz.

Hakikate doğru yürürken edip özgür bir ufuk açar kelime ve hecelerin yardımıyla, önce kendine sonra okuyucusuna... İşte bu bakış açısıyla benliğin yok edilerek toplumun bireysellikten kurtararak biz yapmasını sağlar, özgürlüğün ama sınırının var olduğunu ifade ettirterek mükemmel bir anlatım tekniği ile gülümserken gülümsetmenin ifadesi ile bir şeyler vermeye çalışır. Sordum soruları, ara bul cevabı, bende bileyim beraberce bilmiş olalım kardeşlerim. Selamlarımla.
Âşık Gülveren