BELKİ BİR GÜN
Belki sözcüğü belirtisiz zamanlamalarda kullandığımız kesin olmayan bir kelime dir.
Buna keza o kadar çok kullanırız ki, sanki hayatımız belkilerin bir vurgunu gibidir.
Belki güzel bir haber alırız.
Belki bir gün karşılaşırız.
Belki zengin değilim ama gönlüm zengin
Belki bu son konuşmamız olabilir.
Belki benimde hatalarım vardı.
Belki beni aptal sanıyorsun ama susmak tercihimdir.
Belki mutluluk içimizde ama farkedemedik.
Belki yolumuz düşer kim bilir.
Belki sen hep yabancıydın ben anlamadım.
Belki ölüm o kadar da korkunç değildir gibi......

Ruhumuzun derinliklerinde bir şeyler var. Ve biz bunu keşfetmek için , yanlış olaylara ve isanlara sarılıyoruz.
Ne arıyoruz? İnsan her şeyden zevk almak zorundamı ?.
Yada mutlu olmak sadece bir eyleme mi bağlı?
Bir takım sorular geçiyor aklımızdan.
Örneğin ;ben bu cümleleri yazarken , ruhumun derinliklerinde bir acı hissediyorum.
Cevabını bulamadığım bir boşluk var.
Ruh mu beni dalgalandırıyor yoksa akıl ruhdan haber alamıyormu?
Heyhat!..Ne kadar da meçhul biriyim diye düşünmek geliyor aklıma ....
Belki de aklımı ruhuma arkadaş edemedim.
Kalbim ve ruhum arasında bir barış olmalı diye düşünüyorum.
Ve belkiler______ belkiler.......
Şu an balkonda yazdığım bu yazımda kalem kullanmıyor, sadece içimdeki fırtınaya bir gemi arıyorum.
Gemiyi bulsam da kaptanı yani, ruhumu dalgalar yutacakmış gibi geliyor.
Her ne kadar fırtınadaysamda ruhumda bir teslim oluş başladı bile zira hayat , yolcusunu sadece makberde unutur.
Ben yaşamayı unutmadım .Belki bir ihtimal daha var .Oda yolun başı neyse ,sonu da soranıda odur demek tir belki hayat........
Sahilde buluşanlar ölümsüzdür
Zeytin ağacı gibi uzun yaşamak dileğiyle...
Selamlar sevgiler.
ZEHRA 🐞YÜCEL