Çok uzaksın !

Mutluluk,

Mutluluk hayallerde…

Hayat akıp gidiyor,gerçekten.Sen yoksun,ama hayallerim onların her daim içindesin.Hayalleri düşünmek gözlerini kapadığında yaşamak gerçek gibi değil midir?Olmayan sen varlığınla bendesin.Kendi kendime anlattığım bir hikayesin.Sen bilmesen de düşlerimin kahramanı senli hayaller hep dünyamda.

Kurulan hayalleri gerçekleştirmek için insan yaşar, hayata tutunur.İç dünyamızdaki en güzel yaşantımız.Her zaman söylediğim benimle yaşayan iç sesimin çıkamayan duygu seli sevgim.Bazen hayallerde gerçekleşir,o zaman mutluluğu hissederiz,sarılırız,en içten kucaklamalarla.Sessizce ağlarsın için için.Kimseler görmez,akan yaşlar yüreğini ıslatır,için acır.Sonra yine hayallerinle baş başa kalırsın.Onlar senin içinde yaşayamadığın gerçeklerin,her şey senin istediğin ölçüde içinden yansıyarak düşlerine gelir,yüreğine konuk olur.Çünkü bazı zamanlar hayal ettiğini belki de öylesine güzel düşünemezsin.Bazen de imkansızı başarır tatlı bir esintiyle döner sana.Uzayıp giden yollar,bahar gibi bir bekleyiş,rengarenk açıp solan çiçekler,kuş gibi uçmayı düşlediğin anlar,kurduğun hayallerin içinde bir dünya.

O kadar uzaksın ki mutluluk,nedendir,niçindir bu uzaklık bilmiyorum?Yoksa yakındasın da, ben mi yaklaşmaya korkuyorum.İçim acıyor, her geçen gün daha çok özlüyorum.Sonbahar gibi gün gün umutlarım da dökülüyor yavaş yavaş.Yazıyorum yine sonsuzluğa,sevgiye, mutluluğa, uzak hayallerime.Kalemim yazıyor, bense sislenen yüreğimden konuşuyorum.Gökyüzünden, arkadaşım yıldızlardan, ulaşılmaz güzel gecelerin ışıl ışıl parlayan şiirli satırlarından.Onlarda ağlamaklı,hasretim senli dünyama.Yalnızlığımı giyinen mutsuzluğumla yazıyorum.Hüzün var gözlerimde,parmaklarım titriyor,dudaklarımda acı bir tebessüm, dökülen satırlarımda içten gelen yokluğun sönen görüntüsü,yarı siyah yarı beyaz eski resimler gibi.

Sarılıyorum derken kollarımda parçalanan mutluluk.Hayat çok garip bir yaşam.Acı ve ayrılıklarla örtünen bir güzellikte.Bazen mutluluk en yanında, bazen çok uzaklarda.Bazen de kendi kendime teselli veriyorum. Yazmak da bir mutluluk,düşünmek de.İç sesimin konuşmasıyla, yüreğimden dökülen belki güzel, belki de güzel olmayan her satırda bir duygu seli.Bunca gözyaşı,bunca ayrılık,bunca hüzün, kanayan yaram aşkım,geçip giden hayat, mutluluğu çok gören bir yaşam.İz bırakan anılar ve aşk,yüreğimde her daim en içten hissettiğim sevgim,sadece bana özel benim hislerim,benim duygum,kimsenin çözemediği,anlam veremediğim en özel duygularım,hasretle yanan kavrulan ben.Yüreğimde hep bir nehrin akıntısı gibi akan cümleler, belki de yazarken bile paylaşamadığım, hiç bitmeyen sevmenin derin özlemi.İçimde unutamadığım,unutmaya çaba sarf etsem de her an benimle mücadele eden, bir türlü bırakmayan düşüncelerim .Sevmek en güzel kelime de olsa,sevmenin tüm harfleri benim yüreğimde anlam kazansa da, o olsa da olmasa da en derin duygum,adı aşk bile olsa.Söylemekten çekindiğim,mutluluk ondaymış gibi beklediğim o özel kelimede. Bilemediğim o sonsuz bekleyiş.

Çok uzaksın bana mutluluk,uzak olsan da gitme? Hayallerimde kal, benimle ol,dokunamadığım sen mutluluk.

Hayat bir hikaye,rengi soluk,düşlerdeki görkemli yaşam,çekilmez yalnızlık.

Su gibi tertemiz bir mutluluk ...

Sevgilerimle…