Acılı-acısız arabeskle ve beşyüz bölümlük Brezilya dizileriyle uyuşturulan;gazeteleri kupon dağıttıkları için alan; yılda bir kitap bile zor okuyan ;Televizyonda ’birlik ve beraberlik’ adına verilen yalan yanlış haber ve yorumlarla biçimlenen;daha ilk okula bile başlamadan önce dinsel dayatmalar altına alınan;böyle insanlardan ve bu insanların seçtikleriyle dolan parlamemtonun ne olduğunu bilmeyen, bilenleri ve düşünce üretebilenleri kürsülerden yaka paça indiren;demokrasiyi dört yılda bir oy vermeye indirgeyen;en demokratik istemleri şiddetle bastıran;kar hanesi milyarları aşıp trilyonlara varan bilançolarını gazete sayfalarında göğüs gere gere açıklayan,ama ücretli işçi ve memuruna ’zırnık’ koklatmayan:’paran kadar konuş’ diyen;önce aç, sağlıksız ve sonra düşkün bırakıp öldüren, daha sonra da bu yoksul ölüleri hastane morglarında rehin tutan;korkunun, yargısız infazların ve gözaltında kaybolma olaylarının cirit attığı ve daha da saymakla bitmeyecek bir sürü olumsuzluğu içinde taşıyan ve bu çelişkilere yönelik tespitler yapıp onları aşmaya yönelik sınıfsal çözümler üreten insanları ’potansiyel suçlu’ olarak kabul eden;’kontra’ lar besleyen bu çürük toplumsal düzenin hiç bir değerine saygı duymuyorum. Ve bu kokuşmuş düzeni reddediyorum...