KAR SEVİNCİ

Aslı sabah camdan baktığında gözlerine inanamadı. Her tarafın beyaz bir örtüyle kaplandığını gördü.
“Yanlış mı görüyorum acaba?” deyip, gözlerini ovdu tekrar baktı. “Evet, gördüklerim doğru.” dedi.
“Ne güzel, kar yağmış!” diye çığlık atarak heyecanını gizleyemedi. “Baba, anne, ağabey!” diye bağırdı.
Aslı bu sevinci annesi, babası ve ağabeyiyle paylaştı. Karın yağmış olması tüm aile bireylerini mutlu etti.
Hemen pencerenin önüne gittiler. Karın yağmış olması tüm aile bireylerini mutlu etmeye yetti. Dakikalarca karın güzelliğini seyrettiler.
Aslı bir an önce dışarı çıkmak, kara dokunmak istiyordu. Bu isteğini annesine, babasına söyledi.
Ailesi Aslı’nın bu isteğini kabul etti. Eldivenlerini, şapkalarını giydiler, atkılarını taktılar.
Aslı ile babası kartopu oynadılar. Annesi ve ağabeyi ise kardan adam yapmaya başladılar.
Kardan adamın yapılışında Aslı ile babası da yardımcı oldular. Kocaman bir gövde yaptılar.
Aslı: “Şimdi sıra geldi kafasını yapmaya.” dedi. Aslı ile babası bunu yaparken annesi ve ağabeyi kollarını yapmaya başladılar.
Büyük bir dikkatle gövdenin üzerine kafasını koydular. Aynı özenle kollarını taktılar.
Aslı: “Baba kardan adam üşümez mi?” diye soru sordu. Bu soru herkesi güldürmeye yetti.
Aslı’nın babası: “Üşür tabi kızım. Üşümemesi için kafasına şu şapkayı takalım.” dedi. Kardan adamın kafasına şapkayı taktılar.
Burnunu havuçtan, gözlerini zeytinden, ağzını portakal kabuğundan yaptılar. Karın sevincini doya doya yaşadılar.
İSMAİL MALATYA