KİBİRLİ KİRPİ

Tavşan, kaplumbağa, kurbağa ve kirpi ormanda birlikte yaşıyorlardı. Birbirleriyle iyi geçinirlerdi ve çok iyi komşuluk yaparlardı.
Asla kavga etmezlerdi. Ancak kibrinden dolayı kirpi onların yanına gitmezdi. Bir kenara çekilir, kibirli kibirli bakardı.
Bütün hayvanlar neşe içinde oyun oynarlardı. Kibirli Kirpi asla onların oyunlarına katılmazdı.
Bir gün konuşurken tavşanın aklına ilginç bir fikir geldi. Arkadaşlarına: “Bugün ormanın sonundaki göle gidelim. Hem güneşlenir hem yüzeriz. Ne dersiniz arkadaşlar?” dedi. Kaplumbağa, kurbağa ve sincap buna çok sevindi.
Hemen can simitlerini, toplarını, kovalarını, küreklerini alıp gölün yolunu tuttular.
Kibirli Kirpi bu fikre hiç sıcak bakmadı. Bir kenara oturup kibirli kibirli baktı.
Büyük bir heyecan ve coşkuyla ormanın derinliklerine daldılar. Rastladıkları hayvanlarla selamlaşarak ilerlediler.
Hopladılar, zıpladılar. Bu arada biraz da yoruldular. Otların üzerine yatarak belli bir süre dinlendiler.
Sonra kalkıp yollarına devam ettiler. Nihayet göle ulaştılar. Göl bütün güzelliğiyle sanki onları bekliyordu.
Kibirli Kirpi tek başına kaldı. Akşama kadar canı sıkıldı. Bir türlü vakit geçiremedi.
Kibirli olmanın cezasını sıkılarak çekti. Böylece hatasını anladı.Kendi kendine artık kibirli olmayacağına söz verdi.
Akşam üzeri tavşan, kurbağa, kurbağa ve sincap ormana döndüler. Yüzlerinde geçirdikleri günün mutluluğu vardı.
Kibirli Kirpi arkadaşlarına canının ne kadar sıkıldığını anlattı. Kibirliliği bırakacağına söz verdi. Kirpinin bu kararı arkadaşlarını mutlu etti.
İSMAİL MALATYA