Öyle yorulmuşum ki kendimi koltuğuma zor attım. Öldür öldür bitmiyor bu teröristler. Yo, hayır
sandığınız gibi değil. Ben tek başınayım ve evimi teröristler basmış, elimde silâh önüme geleni
vurup öldürüyorum. Bir an öyle hissettim inanın.


Hava çok sıcak, bugün diğer günlere göre ısı azalmasına rağmen.Sıcaklık evim üst katta ve tam
güneşe karşı. Sabah bir taraftan, öğle sonu bir taraftan alıyor güneşi. Bütün odaların camlarını
açıyorum yetmiyor, balkon kapısını da açıyorum. Bu yüzden nerde ne kadar sinek var benim eve
hücum ediyor olmalı. Sabahtan başlıyorum sinekliği elime almaya. Zaten sıcaktan bunaltı içinde
terliyorum. Çayı ocağa koyuyor, başlıyorum sinek avına. Pardon terörist sinek avına.Bakın şimdi
odanın penceresi açık güneş batmış, ne güzel esintiler vuruyor üstüme. Az önce böyle miydi ya!
Adeta bir savaş meydanıydı benim mutfak ve balkon.. Balkon da nerden çıktı demeyin. Balkonu
içeriye göre nispeten serin gördüğüm için yemeğimi orda yemeye karar verdim. Biraz nefes alır
rahat ederim dedim ama olmadı. O öldüre öldüre bitiremediğim, ben beş sinek öldürmüşsem on
olarak geri dönüyorlardı sanki peçeteyle ezip attığım çöp sepetinden.Elimde bir sabır tespihi var
gibi durmadan ya sabır diyordum.Ve telkin ediyordum kendimi; bu son bir daha sinek olmayacak
diye ama ne gezer aynı sahne kan-ter içinde devam ediyordu. Yazmaktan bile usandım bunları..


Yok yok suç sineklerde değil bende. Kapıyı pencereyi açıp kendini düşmana karşı açık bırakırsan
olacağı buydu. Yakala yakala bir türlü bitmeyen teröristler, fetocular da böyle değil mi? Balık
baştan kokar derler. Madem baştan önlemini almadın, öyleyse kapı pencere, sınır mınır ne varsa
kapatacaksın. Ayrıca oluşabilecek diğer zararlıları da hesap edeceksin. Olmaz ki böyle.. Sinek
kovalar, yakalar gibi koş babam koş.. Canın çıkar, diğerleri ne yakalanır, ne biter..



21. 08. 2017 / Nazik Gülünay