İki-üç gündür İzmir ve bütün Türkiye,servis arabasında can veren Alperen bebeği konuşmakta.
Olay gerçekten hazin ve insanı derinden etkileyici türden!
Dün de Alperen bebek mahallemizdeki mezarlığa defnedildi.
Olay da bize yakın bir yerde,Çiğli ilçesinin Köyiçi mevkiindeki özel bir anaokulunda meydana gelmiş bulunmaktadır.
Öncelikle şu gerçeği tartışmamız kabul etmek gerekir.O yaştaki bir çocuğun 8-9 saate yakın servis aracının içinde bırakılması kabul edilemez bir ihmalkarlıktır.
Ortada TCK ‘nu kapsamında bir suç oluştuğu kesindir.Yapılacak adil bir yargılama ve idari soruşturmayla sorumlular mutlaka ortaya çıkarılmalıdır.
Öncelikle bunları belirtmek istedim ki,konuya giriş yapacağımız yer net olsun.
Öğrenim süreçlerinin çeşitli basamaklarında 33 yıl çalıştım.
Özellikle seminerlerde büyük büyük laflar etmek yerine,uzun dönem iki konuya ağırlıklı olarak yer verdim.
İlki dikkat etmek,diğeri de en küçük şeyi de büyük bir işmiş gibi yapmak.On yıl kadar önce burada “dikkat” konusuna yer vermiş,”Dikkatin üç boyutu” diye de bir makale yazmıştım.(02/08/2008 ‘de)En çok da felsefi boyutunu önemserim dikkatin.
İşte buna örnek güzel bir Hint masalı:
Sade bir Hint yurttaşı bilge İkkyu’ya gidip,"Ben de sizin gibi olmak istiyorum.Bana bunun sırrını der misin" diye sorar.İlkkyu da bir kağıt,kalem alıp,"dikkat" yazar.
Yurttaş,"burada bir sır göremiyorum,hepsi bu kadar mı" deyince de,alır bir "dikkat" daha yazar.
Bu kez sade yurttaş,"Ben de çok şey diyeceğini sanıyordum,yok mu başka diyeceğiniz "diye sorar.
İlkkyu tekrar kağıt,kalemi alıp,bir "dikkat "daha yazar.
Onun için hangi işi yaparsak yapalım mutlaka “dikkatli olalım” demek istiyorum.
Ve onu yaparken de şu kurala uymayı “başarmak” gerek.
Fransız yazar Andre Maurois’in (Moruva) şu sözündeki gibi:
-En küçük şeyi büyük bir biçimde yapmasını öğrenmek gerek!
Bu elim olayda maalesef ne dikkat gösterilmiş,ne de işin ciddiyeti üzerinde titizlikle durulmuştur.
Yazık hem de çok yazık!