Korku Bizi Esir Almış

En çok israf yapanların başında, sanırım bizler geliriz.
Başka hiç bir ülkede, bu kadar israf yoktur sanırım.
Sanki israf, bize has bir özellikmiş gibi.
Bu özelliklerin başında, zaman ve çöpe atılan ekmek gelir.
Zamanımız yok deriz, ama saatlerce televizyon karşısında oyalanıp dururuz.
Ekmek derseniz, sabah erken saatlerde, cadde ve sokakları dolaşarak, evlerin giriş kapılarının ve çöplerin içine bakmanız yeterlidir sanırım.
Yazık ya!
Hem çöpe attığınız ekmeklere, hem de boşa geçirdiğiniz zamana yazık, gerçekten çok yazık!
İnsan, “Ne oluyor bizlere? Bu gidişat nereye?” demeden edemiyor.

Çare var her derde, sakın olma biçare,
Tevekkül et Hakk’a, gelir elbet bir çare.

Bugün mübarek bir gün ve gece!
Sabah evden çıktığımda, “herkese selam vereceğim ve yardım edeceğim” dedim.
Önce birkaç öğrenciye rastladım.
“Selamün aleyküm gençler” dedim.
Şöyle döver gibi yüzüme baktılar, sonra birbirlerine bakarak, aralarında gülüştüler, geçip gittiler.
Sanki hiç selâm veren birilerine rastlamamışlar gibi, şaşırdılar.
Yaşlı bir teyzeye selâm verdim, “Vay be, hayret!” dedi ve geçti.
Okul önünde sigara içen bir öğretmen rastladım.
Elindeki sigarayı yere atarak; “Aleyküm selâm!” dedi.
Önümde giden ve ellerinde ağır olduğunu düşündüğüm, iki paket taşıyan genç bir bayanı geçtim.
Geçerken yardım edip etmeme de tereddüt yaşadım.
Geri döndüm, “yükünüz ağırsa, müsaadenizler taşımak isterim!” dedim.
“Yok” dediyse de elinden bir koliyi aldım ve çarşıya kadar getirdim.
Karşılığında bir hayır duası aldım.
Parkta gezinen yaşlı bir amcaya çay ikram ettim.
Başımda ki şapkayı gören bir garibanın, “varsa bana da bu şapkadan verir misin?” deyince; elimdeki mevcut iki şapkadan verdim.
Üç dosta, gönül rahatlığıyla ve içten gelerek yemek yedirdim.
Yıllardır konuşamadığım bir dostu arayıp, hal hatırını sordum.
Daha akşama kadar neler olacak bilemiyorum, inşallah hayırlısı olur, hadi bakalım!
Siz de bir deneyin, bakalım neler olacak!


Kerim BAYDAK
[email protected]