Herkesin bildiği doğrular vardır. Kimi zaman insanlar ya bu doğruları bilmez ya da işine gelmediği için bilmezlikten gelir. Kimi zaman da farklı davranmakta yarar umar, bir üstünlük kabul eder bu davranışını. Belki de ilericilik sayar. İşin en önemli noktası da budur. Hiç denenmemişi denemek sizin için cazip olabilir, sonucunun ne olduğunu bilmediğinize göre bu yaptığınız kumar sayılmaz mı? Peki, kendi çocuğunuz üzerinde oynadığınız kumarın sonucuna katlanabilecek misiniz?
Ben bir öğretmen olarak bir velinin belki fark edemediği hususları dile getirmek istiyorum. Bir başka deyişle elimden geldiğince yol göstermeye çalışacağım.
Öncelikle hiçbir zaman, ama hiçbir zaman çocuğun yanında öğretmeni kötülemeyin. Öğretmen ne kadar kötü olursa olsun çocuğunuzun küçümsediği öğretmen kadar yararsız olamaz.
Çocuğunuza sonsuz, sınırsız özgürlük tanımayın. O yaştaki çocuğun çeldiricilerini unutmayın. Ona öyle davranın ki, özgür olduğunu sansın, ama asla olmasın. Disiplin sağlayın onun hayatında istediği saatte yatıp istediği saatte kalkmak, kahvaltı yapmadan okula gitmek ne özgürlüktür ne de çağdaşlık. Bunun adına olsa olsa aymazlık denir.
İmkanlarınız ne kadar çok olursa olsun çocuğunuzu maddiyatla boğmayın.ilginiz her zaman verdiğiniz harçlıktan çok olsun
Ödül verdiğiniz kadar ceza da verin. ödülünüz de cezanız de eylemle doğru orantılı olsun.
Çocuğunuza vereceğiniz iyi eğitim anlayışınız içinde iyi bir insan, iyi bir vatandaş, iyi bir kul olma da bulunsun.
Çocuğunuzun üstünlük ve gurur duygusunu elinizden geldiğince körletin. Alçak gönüllü olmasını isteyin.
Çocuğunuzun okulundaki idareci ve özellikle öğretmenleriyle sık sık görüşün.
Çocuğunuzun arkadaşlarını ve alışkanlıklarını sık sık gözden geçirin. Değişiklikleri iyi yorumlayın veya yorumlatın.
Çocuğunuza güvenseniz de onun dış dünyasına asla güvenmeyin.
Onun eğitimi için imkanlarınızı sonuna kadar zorlayın. İyi yetişmiş bir çocuk iyi bir evden, iyi bir arabadan çok daha üstündür.
Aşırı korumacı olmayın. Koruyorum derken zarar verebilirsiniz.
Çocuğunuzun bir kabahati söylendiğinde asla şu iki cümleyi kullanmayın:”Benim çocuğum yapmaz.”, “Ben biliyordum zaten onun böyle bir şey yapacağını.”