4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1186
Okunma
Hani derler ya, "Hayat ileriye baktığın zaman yaşanır, geriye baktığında anlaşılır, " diye...
Doğru bir söylem aslında. Lakin söylemi biraz didikleyeceğim:
Düşünelim biraz.
Geriye baktığımızda neleri görmekteyiz?
Keşkeleri, Belkileri, Hayalleri, Umutları, Özlemleri, Gidenleri, Kayıpları, Vs...
Kısacası hayat, iyisiyle kötüsüyle bizimle geçinmeye çalışır.
Tabi geçen zamanda hayatın ustalıkla bizden aldıkları da olmuyor değil hani. Biz onunla birlikte yaşarken aldıklarını bile bazen fark edemeyiz.
Nedir aldıkları?
En başta sevdiklerimizi,
Zamanımızı,
Emeğimizi,
Başarımızı,
Hatta hayallerimizle umutlarımızı dahi bizden çekip kopartıyor.
Ve hayatın sonuna ulaştığımızda bir bakmışız ki bizi bizden çalmıştır.
Bizden aldıklarını, ondan çok istediğimiz halde hiç geri de vermez.
İşte sırf bu nedenle bile ileriye bakmaya sakınır olduk.
Hayat beni anlamalı, benim onu anlamam bir şey ifade etmiyor.
Çünkü hayat, benden en önemli yaşam enerjimin temeli olan güven duygumu çalıyor.
Çünkü hayat, profesyonel iyi bir öğretici olduğu kadar aldıklarını iade etmeyen usta bir hırsızdır.
Emine Pişiren-Kocaeli-Gölcük
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz