Yaban ellerde....
Benim adım "Görgüsüz yabancı"
Kısacası.."Kanaka".....!
Benim kaşlarım kara,saçlarım kara,
Gözlerimse,ya kahverengidir,yada ela..

Onlara göre değil,riyasız, mahsun bakışlarım,
Hele,onlara hiç uymaz,benim kalp atışlarım.
Bakışlarında,onlar kini, nefreti...!
Bense..... sevgiyi,şevkati taşırım

Karşılığındaysa...
Her zaman,hor görülür,dışlanır,itilip kakılırım.
Çünkü ben,kara kaşlı kara gözlü......yabancıyım....!

Yaban ellerde benim adım,"B..tan yabancı"
Vatanımdaysa,bir başka adım var.. "Alamancı"..!
Görgüsüzlüktür,sonradan görmedir,kibarcası...
Ben hiçte gocunmam,söyleyenler belkide çok haklı..!

Bize...Yaban ellerde de...
Zaten gıptayla bakan hiç olmaz,
Her zaman,nefretle bakarlar yüzümüze,
O zehirli bakışlarla, kin kusarlar üstümüze...!

Vururlar bizi can evimizden,vururlar her seferinde.
Kapanmaz yaralar açılır,sevgi,şevkat dolu yüreğimizde..

Gün oldu.....
Çoluk çocuk demeden,
Yaktılar acımadan, onlarca insanımızı.
Söndürdüler,buram buram tüten nice ocağımızı.
Sıra sıra tabutlarda..uçak altlarında..
Vatanımıza gönderdik,onca canımızı.!

Oda yetmedi.....
Kiralık katillere ihale ettiler,
Kör kurşunlarla,
Vurdular teker teker..
Ekmeğinin başında nöbet tutan erleri.
Sel olup akıp gitti..
Al kanlara karışan,alın terleri..
Akıp gitti,birtek kurşunla,yılların emekleri...!

Yine de sabır dedik,
Sabır...
Sabır diye diye,koskoca bir ömrü yedik.
Tükettik...
Yavaş yavaş,usul usul,bitirdik kendimizi.
Yarını muamma..
Dibsiz kuyulara attık,yeşeren neslimizi.

Kim bilir,yaşanacak ne acılar var daha.
İşte böyle....
Böyle öder,Avrupa’lı, vefa borcunu insana.




14.05.2014 / Berlin
Mahmut Mücahit Özdemir