12 Eylül darbesi genç kuşakları inançsız, güvensiz ve geleceksiz bırakmak istiyordu başardı.
Sonra yeni bir düzen daha hayata geçirildi.
Bu düzenle, ülkemizde siyasal- toplumsal sorunların uzağında kendine sunulanla yetinen, yaşamın içine katılmayan, ama onu dışardan seyreden bir kuşak hedeflendi.
Bugün de aynı hedef için yapılıyor tüm saldırılar, kandırmacalar.
Pop ilahları ve kraliçeleri onlar için; Yoncimikler, Mustafa Sandallar, bandıra bandıra yemeler, karabiberler, kazak örmeler onlar için.
Her gün gazoz türünden onlarca popüler kültür hiti yaratılıyor onlar için.
Bu yıldız yağmuru karanlığı çoğaltıyor aslında.
Spor, futbol, fanatizm, boyuna takılan yıldızlar
onların yaşamı tribünlerden seyretmesi için.
Öyleleri var.
Aynı kalıptan çıkmış gibiler.
Konuşurken’herıld yani’ diyorlar.
Bir şey karşısında heyecanlanınca ’Vauvvv’ diye bağırıyorlar.
Pepsi şişeleri ellerinde.
Mc Donalds’ dan yiyorlar.
Kimliklerini giydikleri Jean’ın markası, spor ayakkabılarının türü belirliyor.
Ama gün ışıyor her şeye karşın.
Gençlik kişisizlikliği ve kültürsüzlüğü, yani sürüleşmeyi reddediyor.
Gezi direnişi bunun bariz bir örneği oldu.
Şimdi insanın yeni tanımları var.
Artık direnen, mücadele eden, reddeden insan adına layıktır.
Reddetmek yenilenmektir.
Gençlik yeni bir dünyanın inşası için inatçı ve sürekli bir mücadele vermek gerektiğinin
bilinciyle yenileniyor.
Onlar yaşama benziyorlar.
Güzellikler yaratmaya hazırlanıyorlar.

Genç devrimciler, kendilerine dayatılan tavırsızlığı ve ufuksuzluğu
üstlerinden kaldırıp atıyorlar.
İnsan olmak, kimliğini bulmaktır.
Onlar insanın sahip olabileceği en güzel, en anlamlı kimliği arıyorlar: Sosyalist kimliği.
Yaşanan bunalım ve yöneltilen ideolojik saldırılar, insanların bu en anlamlı kimlikten
kuşku duymalarına yol açtı.
Ama onlar biliyorlar.
Bir büyük umut, bir işitilmemiş türkü söylüyorlar.
Umut ve heyecan doluyuz.
İnsan; umut, direniş ve mücadele demektir.
Onlar insandır.
Sevinçtir.
Düşleri ve türküleri ter-ü tazedir. Yaşamaya benziyorlar.