Bundan otuz beş yıl önce o zaman on beş yaşlarındaydım
Kendi halinde içine kapanık sessiz yapısı olan bir kızdım
Ne kadar okumak istesem de okutmamıştı ailem köyde yaşıyordum
Bir tane sarı keçim vardı, onu her gün gider otlatırdım yeşillikte
Yine bir gün çıktık keçim le otlamaya, onunla konuşurdum arada dertleşirdik sanki dinlerdi beni hiç aklıma gelmezdi yaşayacağım o anım meğer benden hoşlanan bir genç varmış köyde o gün beni takip etmiş aslında tanıyordum onu, ama bana olan hislerini hiç belli etmemişti daha önce birden ayağımın ucuna kibrit kutusu düştü
şaşkın biçimde aldım yerden açtığımda bir mektup çıktı içinden
etrafıma bakındım hiç kimse yoktu, merak içindeydim


Açıp okumaya başladım, okudukça heyecandan kalbim duracaktı
Benden hoşlandığını ve aylardır peşimde olduğunu ama cesaret edip söyleyemediğini yazıyordu, liseyi benim için bıraktığını aşık olduğunu yazmıştı, okudukça inanamadım benimle dalga geçiyor gibi geldi, ne yapacağımı bilemedim değişik bir duyguydu bu benim için
Köyümüzün en yakışıklı çocuğu bana aşık olmuştu sevinsem mi bilemedim ve mektubu yırtıp attım
Biraz düşündükten sonra yerdeki parçaları toplayıp tekrar kibrit kutusuna koydum, çok tuhaf duyguydu bu içimdeki
Ya uzaktan izliyorsa beni şu an dedim, kutuyu da aldım hızlı hızlı eve gittim kutuyu yatağımın altına koydum, çünkü boş değildim ona karşı hoşlanıyordum
Allah’ım nasıl bir duygu dur bu aklımı başımdan almıştı


O gece erkenden gidip yattım yerime çünkü yalnız kalmalıydım
Hayali bile beni heyecanlandırıyordu gözlerimin önünden gitmiyordu
Galiba ben aşıktım bu çok güzel duyguydu sıcacık ısıtıyordu tüm bedenimi inanmak istiyordum ona tüm kalbimle
Düşüncelerin içerisinde dalmışım derin uykuya
Sabah çok mutlu uyandım ve kibrit kutusundaki mektup parçalarını birleştirip tekrar tekrar okudum, ya gerçekten doğruysa dedim hisleri kafam karma karışıktı, allak bullak etmişti beni derinden
Bir kaç gün sonra incir toplamaya gitmiştim bahçeye yine izlemişti beni hiç farkında değildim, bir mektup daha bu kez kutuda değildi katlayıp atmıştı önüme cevap vermediğimi yazıyordu
Mailer yazmıştı içine çok hoştu biliyordu nasıl kalp fethetmeyi
Günbegün bağlanıyordum ona gördüğümde ise kaynar sular dökülüyordu adeta üzerime bu aşktı biliyordum

Oysa ona defalarca cevap yazmıştım mektup da, veremediğim
Bu böyle iki yılı geçik sürdü ben kaçıyor o kovalıyordu
Hem aşıktım hem cevap bile vermiyordum kalbimi acıtıyordu
Bir gün bıkacaktı nereye kadar devam ederdi böyle hem ümit veriyordum, hem cevap vermiyordum o da karşıma geçip konuşmuyordu merhaba bile demedik birbirimize karşılıklı, o benden bekledi ben ondan sanırım, o benim ilk aşkımdı oysa
Duydum ki bir başkası olmuş hayatında, çok yıkıldım günlerce ağladım gizli gizli dahada içime kapandım sızım sızım sızlıyordu yüreğim, harap etmiştim kendimi cesaretsizliğimin bedelini ödüyordum adeta, bundan sonra taş gibi kalbim bir vardı artık
Ağlamıyordum aksine ne olursa gülüyordum ağlamak yerine
Bu bende psikolojik rahatsızlık olmuştu, erkeklere karşı düşmandım artık sevgiye aşka inanmıyordum
Şu an o evli mutludur umuyorum olmasını da istiyorum içtenlikle
Ben ise mutluluğun anlamını bile öğrenemedim daha
Öyle iz bıraktı ki bu bende sevgisizliğe mahkum etmiştim kendimi
Yıllar geçse bile, bu hiç değişmedi, aşkın açtığı yaralar kabuk bağlamadı



Nesrin Önem
24 05 2017
Tekirdağ