Şehidim,
Siz Dünyaya gözlerinizi kapattığınızdan beri,günlerden onbeş,aylardan hala temmuz.Nerden bilebilirdik ki sadece bedenin değil de,içimizi yakan bir gün olacağını.Selaların hainlerin yüzüne aralıksız verileceğini. Yandık,yine yanarız da teslim etmeyiz vatan toprağını.kolay mı kazanıldı ki kolay verilsin? Bu bilinçteydiniz.Siper oldunuz etten duvarla.Halbu ki Pensilvanyanın ebu cehillerin tankları vardı.Hani milletime ait olan.Birde utanmadan namlusunu milletime doğrultuğu.Ama siz hiç korkmadınız.Çünkü onların tanklarından daha büyüktü yüreğinizde ki vatan sevgisi.Biliyordunuz yine vatan sevgisi imandan geliyordu. Ama onlar bilmezler sevgiyi.Bilmezler, kundakta çocuğunu bırakıpta vatan için koşmayı.korkusuzca tankın altına şehadet şerbeti içmek için yatmayı. Gittiniz şehidim, Kaç ana gözyaşlarını akıttı. Kaç sevda yarım kaldı.Ne kadar türkü yakıldı giden fidanların ardından.Bir aile çocuklarım bizsizde yaşar ama vatansız asla dedi.Bir babanın ’ gururluyum,bir oğlum daha var gerekirse onu da vatan için feda ederim’ sözü yürekleri dağladı.Gururluyuz şehidim.Hani akif üstad diyor ya; Asımın nesli,nesilmiş gördüm.çiğnetmedi namusunu çiğnetneyecek.ben sanıyordum ki Asımlar yitip gitmekte.ben gördüm ki Asımların torunları hala bu vatan toprağının bağrında.Daha nice akifler, ömer halisler ve mehmetler filizlenmiş vatan toprağında.siz müsterih olun şehidim.Şimdi vatanda,ailenizde önce Allaha sonra bize emanet...