Temmuz ayının ortalarıydı. Senelik iznimizi alıp ailece yine Selim Paşa’nın yolunu tuttuk.
Küçük ve şirin bir tatil beldesiydi. Her zamanki dostlarımızı yazdan yaza da olsa görmenin
verdiği mutluluk bir başka idi. Deniz kenarında kahvaltılar , sohbetler , denize girmeler
hele hele Aşık ustayla tavla, İsmet abimizle de hapis oynamak bir başka oluyordu.
Sabahları erken kalkıp deniz kenarına şemsiyeleri götürme görevi bana aitti. Havluları serer
eşimle kızımın gelmesini beklerken günlük gazetelere veya bir kitaba göz
gezdirmek keyifli oluyordu. Hafta içi genelde site sakin olurdu. Sitenin içindeki
merdivenlerden deniz kenarına inilir ve denize girilirdi. Set üstünden de denizde yüzenlere
bakmak el sallamakta başka bir mutluluktu. Şezlongda otururken birkaç delikanlının tekerlekli
sandalye üzerinde bulunan arkadaşlarını sahile getirmeleri dikkatimi çekmişti... bulunduğum
yerden izlemekle yetiniyordum... Onu bağlı bulunduğu sandalyeden alıp denize sokmaları
onunla ilgilenmeleri, yüzdürmeleri ve sonunda onun dinlenmesi için ellerinden gelen her
şeyi yapmaları takdire şayandı.. Deniz içinde sohbet ederlerken bende arkadaşlarına
göstermiş oldukları duyarlılıktan dolayı kendilerini tebrik etmek istedim. Bir tanesi
teşekkür etti. Biz bunu severek yapıyoruz ama hep içimiz yanıyor . Biz hep birlikte yüzer
birlikte eğlenir, birlikte şakalaşırdık. Yine öyle bir denizde şakalaşma neticesinde arkadaşımız
ömür boyu felç oldu.
Donup kalmıştım nasıl oldu diye kısık bir sesle sorma ihtiyacını hissettim.
Abi arkadaşımızla birbirimizi sırtımıza alıp suyun içinde şakalaşırdık ve bu şakalaşma
neticesinde bu elim kaza başımıza geldi, Hepimiz vicdan azabıyla yanıyoruz, onunla vakit
geçirmek onun yüzündeki tebessümü yüzünde görmek bizleri çok ama çok mutlu ediyor.
Gözlerim doldu.. ve bu olay beni çok etkiledi o gün bugün denizde böyle şakalaşan
gençleri gördüğüm de etrafıma toplar bu olayı onlara anlatmayı kendime işar edindim.
Yapmayın çocuklar yüzün eğlenin ama böyle bedeni zorlayacak şakalaşmaları yapmayın ..
. Selam ve saygılarımla