ŞEKERCİ TEYZENİN ŞEKERLERİ ÖKSÜZ KALDI




Bilmem içinizde hatırlayanlar çıkacak mı? Semtimizin bir şekerci teyzesi vardı. Öğleden sonraları elinde taburesi evinden çıkar yol boyunca yorulduğu yerde taburesine çöküp dinlenirken gelip geçenlere cebinden çıkardığı şekerleri verirdi.
Bulunduğumuz semtin esnafı ve yaşayanları şekerci teyzeyi göremedikleri zaman bir birlerine bugün şekerci teyze görünmedi acaba hasta falan mı oldu diye merak ederler ve sorarlardı. Anlayacağınız kendisine öylesine alışmıştık ki Semtimizin şekerci teyzesi adeta evlerimizin bir bireyi olmuştu.
Son bir, iki senedir ortalıkta görünmez olmuştu. Bizim şekerci teyze artık iyice yaşlanmış evimin yolunu bulamam diye evinden dışarıya çıkamaz olmuştu. Yukarıda anlattığım o şekerci teyze benim annemdi. Pazartesi günü şekerlerini de yanına alarak hakkın rahmetine doğru yola çıktı. Şekerleri öksüz kaldı, ben öksüz kaldım tanıyanları öksüz kaldı. İnanıyorum ki anne sen cennette de şeker dağıtıp oradakileri sevindirmeye devam ediyorsun. Yattığın yer cennet mekanın olsun.
ŞEKERLERİN ÖKSÜZ KALDI ANNE.
Not: İznin olmadan mezarından bir avuç toprak aldım anne artık hiç ayrılmayacağız. Vasiyetim odur ki anne o bir avuç toprak benim mezarıma atılsın.
110.03.2017/Cuma
Tuğrul Ahmet Pekel