0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
473
Okunma
Sen öğrenmişsin bana yaşamayı da sevmeyi de. Seninle öğrenmişim yürümeyi de koşmayı da. Sen öğrettin bana yaşamayı. Sen gittin yuvarlandım, Hayat merdiveninde kalkamadım toparlanamadım. Bekliyorum gelip tekrar kaldırırsın elimden tutup tekrar çıkarırsın hayat merdiveninden... Bırakma ama olur mu.. Bu merdivenin başı çok karanlık nefes alamıyorum korkuyorum. Gözlerini bekliyorum bana ışık olsunlar nefesini bekliyorum ki tekrar nefes alabileyim diye. Seni bekliyorum ki sevgili yaşayabileyim diye. Son zamanlarım belki bunlar belki burada çürüyüp kalacağım bulamayacaklar benliğimi kaybolup gideceğim bu zifiri karanlıkta. Senin gözlerinin bana ışık olması için bekleyeceğim. Geç olmadan gel sevgili geç olmadan.. Ben bu zifiri karanlıkta boğulmadan gel. Kurtar beni..
