Sarmalında hidayetin, revnak bir gölge kadar kutsanası bir yalnızlık, eremediğim nihayetin de çatık kaşlı serzenişi: Bu günlere yüklediğim dünlerin de hesabını vermekse önem arz eden, o zaman hemen başlıyorum saymaya lakin sondan başa mı yoksa ortadan kesip yeniden dirilmeyi bekleyen bir günah mı?

Soytarı benliğin soluk nüansı biraz da işkilli ve çetrefilli aşkların beyanı adeta yoksa nasıl çekilirdi hayat?

Sırık gölgelerde kovuşan sevgi fukarası benlikler ve az sonra kopacak olan kıyametin de öncüsü sefil durağanlığımdan sakıncalı bir aşka kucak açan.

Sebepli sebepsiz kırgınlıklarım ama asla kızgınlığın bir rakım olmadığı belki de derin bir mizaç yine ölü hücrelerin görücüye çıktığı aşk pazarı denen tantanada yürekleri değil bedenlerinin caiz olduğuna kani olmuş kim ise…

Görmelerden mi yorgunuz bakıp da göremediklerimizden mi?

Yoksa sakıncalarını bertaraf ettiğimiz gömmelere mi mahkûm şu sefil ruhlarımız?

Hayli şatafatlı cümleler doğurmak geliyor içimden ve hayli de yoksunluklara kılıf geçirmek isen yüreğin meşgalesi. Şimdi gelecekler hem de güruh halinde ve yine boykot edecekler iç sesimi.

Dış sesin taarruzuna ne zaman ki yenik düşeceğim o zaman daha da coşacağım; ne zaman ki mutlulukla kesişecek yolum hüznü özleyeceğim o zaman:

Bir ileri iki geri…

Kovuşturduklarımla hemhalım madem hadi çekilin karşımdan, deme hakkım olmadığı için nasıl da müteşekkirim iç sesin batılında bir dış sese tabi olduğumu düşünenlere inat.

Tam da…tamlaması olmayan bir benlikten ne bekliyorsunuz ki?

Soytarı bir kelam yine takılı aklın peronunda ben hala gelmeyeceğe yolculuk yapmayı tahayyül ederken. Huyum kurusun.

Fıtratımda nasıl da doluyum yoklukla ve nasıl yokum olması gereken hangi reşit cümle ise. Bir kadın ve bir erkek: Irkı insan olan börülce yüreklerin de iç yangını ve neşriyat yoksunu cahil tayfaların da ıslığında garip bir ritim.

Bir ileri iki geri…

Sonlanmayan ne ise başlaması da muhtemel olmayan.

Az sonra ve kısa bir ara mı dedi birisi?

Hangi ara düştüysem bu yangına ve hangi yüreği mimlemişken şeytan…

Kar adamların siyah gözleri ama masum ama zalim ama kara talihin de masum çağrısında bir ihanet simgesi iken yine düşkünlüğün lahitinde çekirdek çitleyen mezarlık bekçisi.

Seviyorum da ama kendimden öncelikli bir rakımda ve hangi akla hizmetse…

Cahil kelimesinden hallice muzdaripim bir de edimlerin gölgesine binen sevgi lehçesinde konuşlu hangi aklı evvel cümle ise az sonra zihnimden kaleme transfer olacak…

Bir mertebe mi bir düşüş mü yoksa her yoksunluk İlahi Gücün sunumunda bir kazanım mı?

Desem’den ziyade dediklerime son sürat bir girizgâh eklemeliyim belki de:

‘’Hey, siz, yolunuz düşerse buyurun acı kahvemden için.’’

İyi de ne kahve kaldı ne de cezve olsa olsa bir yürek bir de sureti yetmezliğimin yetindiği belki de az sonra teneşir paklayacak kaygılarım.

Fazla söze ne hacet ben yine başlayım geriden geri:

Bir ileri iki geri…

Sahi hangi hikâyenin kahramanısınız siz yoksa görmediklerimden de mi suçluyum en az görüntü kirliliği yaratan şu pejmürde cümlelere bir başlık ararken hem kim bilir belki de aradığım o başlık hayatıma konduracağım bir busedir…

Hadi gülümseyin yine de ihmal etmeyin yüreğin hüznünü yoksa ne anlamı kalırdı mutluluğun…