İKİ EVLİLİK + BİR BOŞANMA= TEK KADIN


Hayatı hiçbir zaman ciddiye almadım, yaşamım beni ciddiye aldığı kadar. Gönlüm hangi sokağa saptıysa o istikamete doğru ilerledim. Kimi zaman yürüyerek, çoğu da koşar adım.
Hani derler ya bu adamda şeytan tüyü var işte ben o cins bir adamdım. Sevmekten çok sevildim. Her dönemeçte ya da yokuşun başında bir güzelle karşılaştım. Hayatımın kilometre taşlarında ya onlar bana eşlik etti ya da ben onlara refakat ettim.
Çoğuna isimleriyle hiçbir zaman hitap etmedim. Gölgede kalmalıydılar sadece benim bilmem yeterliydi.
Meçhul Sevgili dedim. Meçhulün derinliklerinden çıkıp geldi. Ve geldiği gibi meçhule karışıp gitti. Hele bir tanesine çok borçlu kaldım ki bu borç ölünceye kadar ödenmez. Onun sayesinde yazar oldum romanlar yazdım, şair oldum şiirler yazdım.
Diğer bir tanesine Küçük Kentin Kayıp Kızı dedim. Ben onu görmeye gidemeyince Anadolu’nun bir ucundan kalkıp o beni görmeye geldi. İşte hayatta böyle sürprizler de oluyor.
Ama ben bu yazının adını şöyle koymaya karar verdim ‘’İki evlilik tek kadın bir boşanma’’ ve aynı yastıkta bana adanmış çeyrek asır. Kimden mi bahsediyorum tabi ki karımdan. Çocuklarımın annesinden. Ben ne zaman ölümle yaşam arasında ki çizgide dolaşırken başucumda beni bekleyen kadından.

06. 03.2017
Tuğrul Ahmet Pekel