Kur an ı kerim okumaya sondaki dualardan baslarız ya bende kitapları her zaman son sayfasından başlayarak okurum. Fark etmeden yapılan alışkanlık olduğunu yeni fark ettim. Mecnun leylasını en son gördüğünde...ben Mevla’mı buldum...seni neyleyim demiş.
Allah güzeldir güzel sever. Hadisiyle hep güzel severim...
Onun için diyorum ki’ ‘güzel olan sevgilidir deme yorulursun. Sevgili olan güzeldir de mutlu olursun .’
Türkçeyi çok ince. .zarif. Duygusal. çok kelimelerle birçok duyguyu en anlamlı halde kullanmaya gayret ediyorum.
Yazılarımda.
Anne baba insani duyguları, sevgiyi. Hasretti. Hayatın gerçeklerini farkındalıkları. Özlemleri... Samimiyeti. Yürekten bakış acım ve durduğum yere göre kaleme alarak genelde ruhlara hitap etmeye çalışıyorum
Ben yazdım zannetmiyorum hep bana bir yazdıran vardır diye düşünerek kılı kırk yararak cümleler kurmaya çalışıyorum yazdıkça paylaştıkça sanki yüreğim hafifliyor..
İnsan yalnızca mutlu olduğu zaman dilimine hayat diyor, oysaki acılar insanı olgunlaştırmamışken, her şeyde bir Hayr hikmet yok mu?Her hata unutuluyor zamanla, Her yara kabuk bağlıyor...
Gidenler arkalarında bıraktıkları gönül kırgınlıkları ile kalıyor belki,
Gün geliyor sadece SEN kalıyorsun,Ve ne giden geriye geliyor, Ne de döktüğün gözyaşları onlara değiyor...
O yüzden eğer bu hayatta illa...kıymet bilmek gerekiyorsa, Sadece kendi kıymetini bilip yaşadığın her güne her şeye hamd et etmelisin kendi kendime .tuhaf bir serinlik esiyor kalbimde o anda
Fırtına öncesi sessizlik olmuyor her zaman hayatta,Duygularım yıpranmış,Beklentilerim dağılmış,Hayallerim kaybolmuş sa teker-teker,Onları bulmak için ,Huzursuz ol samda,ansızın habersiz hesapsız kitapsız Nereye gittiklerini görmeden,Arkalarından bakmadan,Vedalaşmadan, gittiklerini bildiğim kayıplarımın
Sonra döneceklerine inandırıyorum kendimi diyorum ki :Boş ver; bak kaç yıl geçmiş bitmeyen ne kalmış elde her gece güneşle sona eriyor mu..!
Bazen dertleri mide seviyorum acılarımla birlikte Mutluluğundaki hazzı hatırlatıyor ve hamd ediyorum her halime..yazdıkça düşündükçe .Öfkem duruluyor içimdeki fırtına diniyor .
.Öyle duygularla kaybolup gidiyorum ki .sanki o anları sanal değil geçekten yaşıyorum..
. ÖYLE Kİ sanal gerçek ayırt etmiyorum .her şeyi olduğu gibi kabullenip hiç bir şeyi değiştirmeye çalışmamanın mutluluk olduğunu anlıyorum.Her şeyi özgür bıraktım,Duygularımı,Beklentilerimi,Hayallerimi,Düşlerimi ve kendimi,Ne olacaksa olsun,Ol uruna bıraktım olduğu yere kadar olmadığı kader diyorum bu saatten sonra
Uykusuz kalmaktan daha kolaymış düşünmek ve uygulamak anladım şimdilerde.
Onun için öyle SUSKUN öyle YORGUN ve de SESSİZİM bu dünyada..