Siz kanser, aids ya da başka bir hastalık zannetiniz değil mi? İkisi de değil,bu hastalığın adı ’’Beygir Sendromu’’,bulaşıcı biraz, yani at yarışı, altılı ganyan.

Ne kadar acı ki, günümüzde devlet eli ile oynatılıyor. Şans oyunlarına çok fazla karşı bir insan değilim amma, bu değişik bir şey. Bir kere her gün oynanıyor ve değişik versiyonları var. İkili, üçlü, dörtlü, beşli ganyan gibi; birinde yatıyorsun, hemen diğerine atlıyorsun.

Bu satırları yazan bendeniz de, geçmiş de ufak miktar, bir arkadaşımın gazı ile beş altı ay kadar oynadım. Sonrasında baktım iş değil bu, elimi eteğimi çektim.

Müptelası olan arkadaşlarda çok enteresan. Çoğusunu tanırım, ya meslektaş ya da merhabamız var.Birçoğu da içmeden oynamaz ne hikmetse; bir de tutturduklarını görsem gam yemem.

Bazen de bilmeyenlerle dalga geçerler. Aralarında konuşuyorlar.’’Beşinci ayakta eşşek gelmiş abi’’öbürü cevap verir.’’Ne eşşeği ulan eşşek bile değil eşşoğlueşşek’’Adam ordan lafa giriyor.’’At eşşek karışık mı koşuyor abi’’Basıyorlar kahkahayı,’’Oğlum eşşek düşük puanlı atlara diyoruz,öğren bunları.’’

Adam atın ayağındaki nalın markasını, yediği samanın hangi çayırdan önüne geldiğini, seyisinin adını hepsini biliyor. Bir gün birisi ’’Abi dedi şu Yavuzhan’a binen jokeyin kızı özel okula gidiyormuş, haberin var mı, ne para kazanıyorlar be!!’’. Sen onu boş ver dedim. ’’Senin çocuk hangi okula gidiyor, sen ondan haber ver’’afalladı kaldı. ’’Namık Kemal Lisesi miydi, Mimar Kemal’ mi unuttum gitti’’dedi...

Değişik bir gün yaşarın bakkalda seyrediyorlar yarışı, ben de tesadüfen oradayım,adamın önüne geçmişim, yarış başladı, laflar ağızdan sapır sapır dökülüyor.’’Hadi oğlum kop da gel, ayrıl da gel,vur jokey kıçına kamçıyı’’adam tuttu omzumdan bir sıkıyor, beni at mı sandı ne?’’hop dedim hemşehrim ya’’ abi pardon dedi, bir iki dakka geçti geçmedi, bu yine daldı omzumu da sıkarak’’hadi yavrum aslanım, ciğerimin köşesi’’ patladım artık’’lan yeter dedim oğluna kızına bu kadar iltifat etmezsin,yürü git işine’’. Şimdi yarış varsa girmiyorum mekana...