Affetmeye götüren en büyük silahtır yazmak ve çizmek..hele boyanın kokusunu aldınız mı başınız döner başka bir aleme kucak açarsınız..bu aşamadan sonra akrebin yelkovanı kovalaması hiç umrunuzda olmaz. Ne anlamayı ne de anlaşılmayı beklersiniz..habire yazar ve çizersiniz...ilmek ilmek örülen dert sandıklarınızın üzerine attığınız düğümleri yine kendi ellerinizle bir bir çözersiniz elleriniz bu sefer harflere dokunur, boyaya sokulur ve siz bu ritimde kaybolursunuz
Kaybolmanın olduğu yerde bir şey kalır mı? Kalmaz elbet...ölüm gelir yaşam kaybolur, zulüm gelir dirlik kaybolur, savaş gelir barış kaybolur ...bunlar sürüp giderken sizin de dikkatinizi çekti mi bilmem ama benim bir şey dikkatimi çekiyor kötü varken iyi yok oluyorsa her şey zıttıyla mümkün olan bu hayatta örneğin akın kıymeti siyahın varlığında biliniyorsa o halde bu dünyada ölümler olacak ki hayatın kıymeti bilinsin, küslük çesmelerimiz akacak ki affetmenin şelalesinde gözlerimiz kamaşsın. Kötünün olmadığı yerde iyinin ölçüsü nedir ki? İyi iyiyle yarışmasın gelin kötüye savaş açın!!! Olmadı bak şimdi.
Hani savaş yoktu? Nasıl mı olacak?
Affedeceksin.
Barışacaksın.
Sırtındaki yükü hafifleteceksin...Hatta yatıp kalkıp şükredeceksin kalem tutan, fırça tutan elini verene..yoluna devam edeceksin dibine vurarak deliliğine..
Gökyüzünü karaya değil, hep maviye boyayacaksın.
Yazarken mutlu son olacak hikayelerinde
Yaşarken mutlu bitireceksin bu hayatı.
Kimsenin seni ve yaptıklarını anlamasını beklemeyeceksin .
Çünkü ne yaparsan yap, Neden? Niçin? sorularıyla karşı karşıya kalacağın kesin. Senin hedefin ne anlayana ne de anlamayana sadece okuyana, bakana, görene...
Yoksa köre ne?

ÜLKÜ KARA
17 şubat 2017
Bursa