Çok uzun olan şu uykudan, uyanmak istiyorum. Bir sabah erkenden bulutların rüzgarlarda uçurtma olduğu nemli bir havada uyanmak istiyorum.

Dağların doruğunda kalan son karlarında erimeye başladığı ağaçların dalları henüz yeni yeni yeşermiş ve henüz ham olan yemişler ile sarmaş dolaşken, toprak yağmurun hasretinden uzakken uyanmak istiyorum.

Uyanmak istiyorum ritmik yağmur damlalarından bir tanesinin yere çarpmasının hoş sesiyle, hayalimde loş bir ışıkla parlayan su berraklığında ki, asırlardır hasret kaldığım, o sarışın, o esmer ve kumral sevgilinin siluetini kirpiklerimden süzülüp gözbebeğimden hücrelerime yerleştiği bir anda uyanmak istiyorum.

Tıpkı toprağa gömülen bir çekirdeğin çürüdükten sonra filiz açıp yağmur suları ile beslenerek sabahın ilk güneşlerinde dünyaya göz açarak tekrar eskisi gibi olmak için ilk adımı atabilecek kararlılıkla uyanmak istiyorum.

Uyanmak istiyorum, bir yaz gecesinde ay ışığının dahi olmadığı ağustos böceklerinin o eşsiz senfonisi eşliğinde gökteki yıldızların içerisinde ki en uzak yıldıza henüz bakmadan önce oradan dünya da ki son halime bakarak hayallerimin uçsuz bucaksız derinliklerinde uyanmak istiyorum.

Afrika da güneşten kararmış o çelimsiz çocuğun ekmeğe hasretle bakan gözlerinde Amerika da babasının kim olduğunu bilme, görme şansı dahi olmayan o çocuğun annesine “babam nerede” diye sormadan önce, Avrupa da uçurtma uçurtmaya yer bulamayan o çocuğun doğa hasretiyle yanan yüreğinde Asya da okuma arzusu ile dolu okul yüzü göremeyen o çocuğun, o gencin, o yaşlının okuduğu kitapta uyanmak istiyorum.