0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1048
Okunma
Kaç gün geçti, mektuplar binlerce birikti. Gülüm bugünde solgun, yaprakları ölgün ölgün. Her gün geçerken pencereden bakıyorum ha bugün perdeyi aralayıp bakacak ha yarın aralayacak diye. Ama rüzgar uğulduyor pencerende şaçlarının uçlarını neşelendirmek yerine.
Kuşlar hüznünden yanında ötmezmiş. Ama mutlu ol diye sen duymasanda konuşuyor, hani çok sevdiğin bülbül vardı neydi adı, latife ettim hemen darılma. Gürgen yuva yapmış bizim çatıya. Ne çok severdi seni. Aman küsme, annen kızıyor diye sizin çatıya yuvasını kurmamış belliki.
Devam edecek...
