Tanrı bir müteahhit olabilir mi? Bizi yaratırken malzemeden çalmış, sevgiden çalıp nefret eklemiş, olabilir mi? Ya da yetmişlerdeki gibi seyyar bir süt satıcısı? Süte su katanlar gibi sevgiye nefret katmış olmasın? Olamaz mı? Buldum, Tanrı bir çoban! Evet, bunu daha önce anlamalıydım. Yoksa bizi niye bu insan çiftliğine atsın ki? Doğru dimi? Değil mi? Tamam. O zaman Tanrı kesin camcı! Hani çocuğuna önce camları kırdırıp sonra da onları parayla tamir eden. Bizimde kader diye yaşadığımız hayatta kırılan kalplerimizi dua karşılığı tamir etmiyor mu? Ne farkı kaldı tamirciden. Aa bir dakika, Camcının bu paraya ihtiyacı var, peki Tanrı’nın bizim ettiğimiz duaya ihtiyacı var mı? Var mı, yok! Valla ben de insan yaratabilecek güçte olsam onun duasını beklemezdim. O zaman bizim derdimiz ne? Ne yapıyoruz bu saçma yerde?