sanki her adımda ayağım takılıyor yere kapaklanıyorum, içimden ağıt ağıt kadınlar döküyorum, bunu kime nasıl açıklarım değil, bunu kendimle nasıl toplarım diye oturup ciddi ciddi düşünüyorum, her şey tamam, sana serçe parmağım kadar güvenemiyorum, iyi olmayacağız, mutlu bitmeyecek, beni aptal sanıyorsun oysa sadece çocuğum, bütün parçalarımı kitaplığın rafına diziyorum, yan yana, alt alta, ölü diri, bulduğum her şeyi diziyorum aklımı dağıtmak için, unutmak için, bir satırı bir cümleyi tek bir kelimeyi unutmaz mı insan, bir gün canım yine çok yanacak ne yapacağımı düşünüyorum, ellerim titreyerek açacağım bir telefon, gördüğüm bir fotoğraf, banyo kapısı kilitlenecek yine, sana yazacağım cümleleri defterime not ediyorum, insan vedaya böyle hazırlanır mı, rüyalarımı hatırlıyorum, hazırlanır, elimi uzatıp raftan çektiğim kitaptan sana açtığım sayfayı okuyorum,
“akan sokaklarda yan yatmış otlara benziyorum
rüzgârla yana savrulan dallara.
aşk için ihanetle vuran aşk aşkmı’ola?
ah ciğerimin köşesi, kavrula kavrula