Bıktım artık mutluymuş gibi yapmaktan
Ya bi insan hiç mi gülmez hiç mi gülemez?
Bu aşk ne kadar can yakıyor. Tüm kitaplar aşk için huzuru bulduğun yer derken ben niye acı ile karşılaşıyorum. Hadi bırak desen laf geçmiyor ki yüreğime. Soruyorum kendi kendime ölmek güzel mi diye..
İnanın güzel geliyor. Bu hayat bana gülmenin ne olduğunu çocukken öğretti.
Sadece bileyim diye ne olduğunu biliyim diye öğretti. Ama acı çekmenin dersi hiç bitmedi. Hep kaldım o dersten. Ben gülmeyi özledim ben gerçek aşkı özledim ben hayallerimin gerçek olmasını istedim. Ama hayat bana sadece acıyı verdi. Yoruldum...
Beklemiş cay gibi soğudum içilcek yanım kalmadı. Acıdım..
Bir Şiir yazdım bin ağladım. Bir aşık oldum yaşamaz oldum. Çok şey istemedim gerçekten sadece ve sadece bir tebessüm istedim. Onu da bulamadım...
Ölmek acı çekmekten güzel geliyor. Galiba dayanamıyorum. Dayanmakta istemiyorum bu hayatta. Beni Bu hayata bağlayan herşey çekti gitti. Bir arkadaşım zamanında çok bağlanma yanarsın demişti. Bende onun için yanarım dedim. Ama o benim için yanmadı. Bir kadına tutuldum. Onun yağmurunda ıslandım. Ama o istemedi..
Şimdi sorarım size hangi yağmur sizin canınızı yaktı. Ben onun yüzünden yağmurlara küstüm. Ben yoruldum Ziyadesiyle canım çok yanıyor hala..
Bir kadını
Canımdan çok sevdim hayal ettim. Ama anladım ki o kadın hayal kırıklığıymış. Keşke hayal kırıklığı olmasaydı belki bu kadar yaram olmazdı...



İyi geceler