Yeni bir hayat kuracaktı küçük kızıyla kendine..Doğuda öğretmenliği gönüllü istemişti..Yaşadıkları ,onun uzaklara gitmesi gerektiğini ,iyi olacağını düşündürüyordu...

Hayata sıfırdan başladı...Doğu bambaşka bir dünyaydı...Orada kızıyla güzel bir düzen kurdu.Çok mutlu,huzurluydu..Halkı da çok sıcaktı..

Mesleğine dört elle sarıldı,kendini geliştirmek için kaynak kitapları da okuyordu..Başarılıydı çünkü işini severek yapıyordu.Özgürdü ne güzel,kimseyi çekemezdi artık.Kendine ve kızına yetiyordu..

Oralı bir öğretmene aşık oldu.Sonları yoktu çünkü gelenekler görenekler farklıydı orada.Yabancı ile evlenilmez, anne kimi seçerse erkek onunla evlenirdi,okumuş olsa da..Kısa bir zaman da olsa çok güzel duyguları yaşadı.uzun uzun telefonda konuşurlardı..Erkek o güzel türküyü dinletirdi sevdiceğine telefonda, burnu fındık ağzı kayfe fincani,Acem Kızı türküsünü...

Fazla kalamazdı oralarda,tayinini istedi batıya...Sevdiği ona ulaşmıştı bir şekilde,görmek istiyordu...Ama kabul etmedi .Canı,yüreği çok yanmıştı...Doğru mu yaptı hala bilmiyor...Ne zaman o türküyü duysa içinde bir şeyler kopuyor sanki,gözlerinden bir damla yaş damlıyor usulca...Burnu fındık,ağzı kayfe fincanı....