Hiç kimsenin ve hiçbir şeyin özlemini duymamıştım yüreğimde bu kadar ağır ve bu kadar şiddetli...
İnan hiçkimsenin yokluğu bu kadaryerle bir etmemiş ve sarsmamıştı beni.Oysa ki;ben kendimi öyle bir insan olarak görürdüm ki;
Zorlukların,zor günlerin ve imkansızlıkların adamı olarak nitelerdim kendimi...

Zannederdim ki; hiçbir güçlük ve acı beni bırak yerle bir etmeyi ve sarsmayı bir tüy kadar dahi etkileyemeyeceğini düşünürdüm.

Fakat yanılmışım...

Çünkü şimdi yokluğun öyle yakıyor ki şu zavalllı yüreğimi değil ayakta durmak veya yıkılmamak yaşamaya dahi mecalim yok....

Çünkü sensiz öyle yarımım ve anlamsızım ki bunu sana anlatsam da anlayamazsın...

Ama şunu bilmeni isterim ki; sen yokken ve uzaklardayken benim hiçbir zaman tam ve anlamlı olamayacağımı...

Şimdi düşünüyorum ellerim ellerimin arasında şeytan diyor içimden sessizce ;’Dert etme döner birgün dönmezse de başka kız mı yok...’

Düşünüyorum şeytanın söylediklerini sessizce ve içten fakat birkaç umut kırıntısı dışında hiçbir şey bulamıyorum onun adi sözlerinde şiddetli bir ızdırap ve sensizlikten başka...

Ne yaptığını,nasıl olduğunu ve nerede olduğunu düşünerek ve bir gün gelecek elbet masalları ve vuslatının hayaliyle avunuyorum şimdi ve bunlarla kandırıyorum kendimi...
Sensiz uyandığım her sabahtan ve sensiz geçen hergünden öyle korkuyorum ki artık bilemezsin nasıl bir duygudur bunu sen...

Seninle birlikte yan yana uyanmadığım her bir sabah yeni bir işkenceye dönüşür senin yokluğunla ve tüm gün sürer bu en acılı işkence...
İşte belki de yüzden olsa gerek hiç uyanmak istemiyorum sensiz uyuduğum uykulardan...

Aslında sensiz gecelerin de anlamı ve tadı yok çünkü sensiz gecelerimde ne yıldızları görüyorum gökyüzünde ne de gecenin sesini duyabiliyorum.
Sensiz zamanın nasıl bitmek tükenmek bilemdiğini görüyor sensiz zamanın geçememesine şaşırıyorum.

Kahrediyorum,lanet ediyorum aslında hayatımı,zamanımı bu kadar geçmez kılan bu kör olası sensizliğe...

Sensiz sanki bir yarışmacı gibiyim ama bir türlü finale ulaşamıyorum sensiz,bildiğim bütün aşk,özlem şarkılarını söylüyorum ardı arkasına ama yara olmuyor bu sensizliğime...
Hatta şarkıları söylerken sesimi kendim bile duyamıyorum çünkü sesim çıkmıor sensiz,nefes alamıyorum...

Sensiz her gecede başka hüzünler,başka dertler...

Belki dönersin geri diye olmazsa belki bir haber bırakırsın diye her gece sokaklara çıkkıyorum artık....

Oysa biliyorum bu gül kokulu kentin her bir köşesinde her bir sokağında ve her bir yerinde sen varsın...

Aslında burnuma gelen o üzel koku senin kokun bunu biliyorum ama sevgili sensizlikten eriyorum ne olursun dön artık sensiz hayat çok zor sevgili...

Sensiz bir hayata yaşama denilirse yaşıyorum ama öylesine boş ve anlamsız...

Düşünüyorum şimdi yeniden acaba nerde olduğunu bildiğim halde ve geri dönme ihtimalin olduğu halde hasretin ve özlemin bu derece zorken hayatımda hiç olmama ihtimalini düşünemiyorum bile. Bekleyeceğim seni sonsuza kadar sevgili....

Belki cehennem misali yakıcı belki dünyada yaşmak kadar zor olacak ama bekleyceğim seni yinde deçünkü sen benim hayatımın anlamı ve canımın diğer yarısısın.....

Umarım gelirsin sevgili....

SAYGILARIMLA
M.ZAHİD AY(1.9.2008)