ÇOCUĞUNUZU ÖNYARGISIZ DİNLEYİN
Çocuk zayıftır. Savunmasızdır, masumdur. Kendisini kurtarana kadar onu can kulağıyla dinlemek gerektir. Ön yargılı olmamak gerekir ona karşı. Onu anlamak en önemlisidir. Bir buçuk yaşında oğlum lavabo kapısında ağlıyor. Siz zannedersiniz ki lavaboya girmek istiyor. Açtım lavaboyu. Girdi ve bişi alıp çıktı. Meğerse memesi lavaboda kalmış. Çok sevindi. Tatlı oğlum benim. Rabbim evlatlarımızın acısını göstermesin. Hayatta anne baba ve çocuklar arasında telafisi olmayan hatalar yapılabiliyor. Aşağıdaki hikâye de bunlardan birisi. Tam bir dram. Çocuklarınızı sevin, okşayın, anlayın onları. Buyurun hikâyeye geçelim:
*
Anne baba San Francisco’dayım... Artık eve dönüyorum ama sizden bir şey rica ediyorum. Yanımda bir arkadaşımı da getirmek istiyorum.

Memnuniyetle oğlum, onunla biz de tanışmak isteriz. Fakat bilmeniz gereken bir şey var. O savaşta ağır yaralandı. Bir mayına bastı ve bir koluyla bir ayağını kaybetti. Onun şimdi gidecek hiçbir yeri yok. Bu yüzden gelip bizimle kalmasını istiyorum.

Bunu duyduğumuza üzüldük oğlum belki elbirliğiyle onun başka bir yer bulmasına yardımcı olabiliriz.

Hayır, anne, baba lütfen onun bizimle yaşamasını istiyorum.

Oğlum dedi babası... Sen, bizden ne istediğini bilmiyorsun. Onun gibi bir özürlü bize korkunç bir yük olur. Bizim kendimize ait bir hayatımız var ve bunun gibi bir şeyin hayatımıza engel olmasına izin veremeyiz. Bence hemen bu arkadaşı unutup eve dönmelisin. Kendi başının çaresine bakacaktır.

Oğul o anda telefonu kapattı. Ve ailesi ondan birkaç gün sonra, San Francisco polisinden bir telefon gelinceye kadar haber alamadı. Oğullarının yüksek bir binadan düşüp öldüğünü öğrenir öğrenmez hemen San Francisco’ya uçtular ve bu olayın kaza değil intihar olduğuna inanan polisler tarafından cesedi tespit etmeleri için şehir morguna götürüldüler. Üzüntülü ana baba morgda kendilerine gösterilen evlatlarını tanıdılar ama bu sırada bilmedikleri bir şeyi daha öğrenip dehşete düştüler. Kendi oğullarının sadece bir kolu ve bir bacağı vardı.