Seversin, ilk olduğu için belki de senin için. Çok seversin. Sevginin sınırı yok gibidir senin gözünde. Başta karşındakinin de sevdiğini sanırsın. Ve sen daha çok seversin. Gün gelir gider. Yarım kalırsın, aç kalırsın, susuz kalırsın. Şaşkınlık yaşarsın. Sorarsın kendine. Ne yaptım ben.? diye. Ama bilemezsin, anlayamazsın başlarda. Sorun sende değil onun kalbinde, onun aklında. Peşine düşersin. Sanki sen hata yapmışın gibi affettirmeye çalışırsın kendini. Her yazdığında bir kat daha üzülürsün,kırılırsın. Unutamazsın. İstemezsin başka birini. Sonra hayata küsersin. Yemezsin, içmezsin. İçersin, sigara ile başlarsın, alkol ile devam eder. Hani sen aşk sarhoşu idin ya şimdi sarhoş olursun. Sırf onu unutmak için. Ama unutamazsın. Ve kalpsiz biri yüzünden sen yanarsın. O ise hayatına devam eder. Seni kullanıp atmıştır artık. Başı göğe ermiştir senin duygularınla oynayınca. Güvenini kaybedersin herkese karşı. Yeni birini hayatına sokmak istemezsin. Uzun süre yalnız gezersin. Sonra biri çıkar karşına. Seni görünce eli ayağına dolanır. Peşinde gezer. Tanışırsınız, sevgili olursunuz. Bu kişi sizin insanlara karşı güveninizi canlandıracak gözüyle bakarsınız. Onu kaybetmek istemezsin. Sadece seversin. Güvenirsin. Sokaklarda sabahlarsın. Soğuklarda titrersin. Tüm bunları onun kokusunu duyunca unutursunuz. Başta oda sizin sevginize karşılık verir. Mutlu mesut yaşamaya başlarsınız. Oldu işte ya demek ki diğer insanlardan farklı biri varmış dünyada, dersiniz. Ama gün gelir artık ilgilenmemeye başlar. O ilgilenmedik çe siz daha çok üstüne gidersiniz. Peşine düşersiniz. Kaybetmek istemezsiniz. Ama gider. Ve tüm güven yerle bir olur,tüm kalbin paramparça olur. Ama ilk ilişkinizden tecrübelisinizdir. Çabuk unutursunuz. Yeni biri gelir. Sizi sevdiğinizi söyler. Ama inanamazsınız. Çünkü artık YALNIZLIĞA alışmışınızdır...