Kelimeler bu denli israf edilirken, sözcükler küsmez mi?
Anlatılacak çok şey varken, herkesin yanlış sözleri dinlemesi... Bir de anlatmak istediklerini, anlatman gerekenleri anlayacak kimseleri bulamamak vahim değil mi?
Aslında herkes birşeyler anlatırken, asıl anlatılması gerekenlerin anlatılmaması, anlatılamaması ve en acısı dinlenmemesi incitiyor sanki hakikatleri.
Münfail sözcükler, gerçekleri anlatamadıklarından. Mübhem bir inatçılık hakim yeryüzünde herkes kendi davasının peşinde.
Peki ama neden herkes yanlış inançları bu denli benimser de kendi davalarını unutur... Davaları olmalı... Boş bir yaşam, yaşanmamış bir hayattır. Yanlışı öğrenmek bu kadar kolayken, yanlışa yönelmek o kadar müreccah.
Yalnız dogru bildiğini ve inancını anlatmak o denli zor ve büyük bir savaş. Farkına vardırmak gereken gözü kapalı bir nesil var.. Yalnız vazgeçmek yok bizim için. Vazgeçmek haram, vazgeçmek ihanet bence. Korkmadan savaşmak gerek bu zor yolda. Yıpranmadan, hergün yenilenerek.