21. GÜN

Bugün ilk tarla uçuşuna çıkmasının vakti gelmişti. O da genç arılar gibi çiçeklerden özlerini toplayacak, topladığını kovanına getirecekti.

O sırada gelen bir titreşimle tüm arılar vızıldamaya başladı. Çok geçmeden kovanda yabancı bir kokuyu algıladı ve o da vızıldamaya başladı. Kafasını kaldırıp yukarı baktığında, ilk defa korktuğunu hissetti küçük bal arısı. Karşısında daha önce hiç görmediği ama doğası gereği düşmanı olarak bildiği sarıca arıyı görmüştü. Genç arılardan beşi etrafını sarmış , sarıca arıyı öldürmeye çalışıyorlardı. Küçük bal arısı da onlara yardım etme isteği ile iğnesini çıkarmak için kendisini zorladı. Ama yanındaki arılardan biri ona öfkeyle bağırdı. Bu arı nöbetçilerin başıydı.

-’’Ne yapıyorsun sen! Bu nöbetçilerin işi.’’
-’’Ben.. bilmiyordum. Yardım etmek istemiştim’’ dedi küçük bal arısı.
-’’Git ve görevin neyse onu yap, benim bölüğümde işin yok.’’ diyerek azarladı nöbetçilerin başındaki arı.

Küçük bal arısı yandaki peteğe doğru geçerken, nöbetçilerin başındaki arı bağıra bağıra söyleniyordu. ’’Kovanda düzen müzen kalmadı. Sanki kovan bal kaynıyo da kalkmış sarıca arıyı öldürecekmiş. Sen git işini yap önce...’’

Nöbetçi başı arının söylediklerini kraliçe de dahil kovandaki neredeyse tüm arılar duymuştu. Lakin kimse ses çıkarmıyordu. Her ne olacaksa , üç gün sonra olacaktı. Kovandaki yeni ana arılar üç gün sonra doğacaktı. O zaman kimin gideceği kimin kalacağı belli olacaktı.

Kaç zamandır doğru düzgün yağmur yağmıyor, yaz kurak geçiyordu. Kovanda hala bal eksiği vardı. Kış boyunca , arılar bal toplayamadığından yazın topladıkları bal ile bütün yılı idare etmeleri gerekiyordu.

Bu sırada küçük bal arısı da kapıya kadar gelmiş , dışarı çıkmak için sıra bekliyordu. Bugün 21. günüydü. Peteğindeki yuvasından çıktı çıkalı tam 21 gün. Bu neredeyse ömrünün yarısı demekti ve artık tarlaya çıkmasının vakti gelmişti.