Okuduğum bir duvar yazısında ’Bana,bizi geri ver’ diyordu kaybettiği aşkına bir kardeşimiz,ne kadar acı değilmi ?
Oysa ben;Bana,beni ver diyecek kadar mütevazi isteklerde bulunuyordum,masumiyetimi ve inançlarımı,benden çalandan...
Haa birde Ozan Çağlar diye bir sanatçı abi ise o kadar umut dolu bir şekilde ’bana,seni ver’ diyordu ki...
Fakat benim size bahsedeceklerimden,uzaktan yakından alakası olmayan bir umut aşılıyordu Dünya aşıklarına.
Bana,beni ver...
Çünkü ben iyi biriydim senden önce,mükemmel değildim fakat böyle acınası biride değildim.
Hiç aldatılmamıştım örneğin yada harika biri diye yalanlar söylememiştim hiçkimse için.
Hiçkimseye..
Biliyorum,sen kötü bir insandın ama kahretsin ki ben buna rağmen seni sevmiştim.
Ben seni mi sevmiştim !
Bana,beni ver.
Kahkahaları gerçek olan,etrafına muzip şakalar yapan,gözlerinin içi gülen beni ver bana.
Bana,benden çaldığın,senden önceki beni..
Gaspettiğin umutlarımı ver.
Evet,’mutlu sanıyorlar beni,bırak öyle sansınlar ama sen neler koptuğunu bilirsin içimde’ demiştim daha önce sana yazdığım bir şiirimde..
Bütün sanrılarımı,sancılarımı bana bıraktığın bütün ağrılarımı al ve bana nolur beni ver !
Yalvarırırım beni bana sal..
’Beni bana sal.’
’Beni,bana sal.’
.
Çağlar Öcal