Vezir hanındaki işyerimden restore nedeniyle ayrılınca çok insanla irtibatımı kaybettim.Ama bazıları ısrarla buluyor beni.İşte öyle bir müşterim içeri girdi.
-Beni tanıdın mı diye sordu...güler yüzlü yaşlı bir adam.
Aslında tanıyamamıştım..şöyle bir baktım..hatırlamaya çalıştım..ama nafile hatırlayamadım.
-Sen yapmıştın bu şapkayı bak hala giyiyorum dedi..
Şapka lime lime olmuş solmuştu.Ama yaşlı adam sökülen yerlerini tamir etmemi istiyordu..Bazı insanlar alıştıkları giysilerini,arabalarını değiştirmek istemezlerdi.yenisini alsa daha ucuz olurdu..ama alışa gelen bir tutumdan dolayı hiç vazgeçmezler.

_Bak ben başka yere de gitmedim seni aradım buldum dedi.
Yapılacak birşey yoktu,tamirinden başka.ısrarlı isteğinden sonra.
Tamam dedim sen nasıl istersen..Tamir bitince çocuklar gibi sevindi.İyi olmuş eline sağlık dedi.Memnuniyeti yüzünden okunuyordu.
-Bu şapkayı tamir ettireceğine yenisini alsaydın dedim
-Solmuş şapkayı eline aldı şu renge bak hiç solmadı dedi.
Aslında lime lime olmuştu..ama alıştığı bir nesneya bağlılık olmuştu..insanlarda birgün hatıra olur.Öyle bir zamanlar seve seve giydiği bir eşyadan uzaklaşmamak adına yaptırıyordu.
Borcum ne kadar dedi..
Aslında para almayacaktım..ama ne kadar çok değer verdiğini anlamak adına ne verirsen kabulum dedim.
İki lira uzattı ..
-Azsa biraz daha vereyim dedi
-Tamam bu kafi
-Ben yine gelirim derken aşina bir yüz mü görmek,yoksa gerçek den tamiri mi için gelmişti anlamak da zorlandım.
-Hayırlı işler ben yine gelirim.

Diye uzaklaştı..Eski şapkasına yeni dost olarak kalmanın mutluğu içinde..